your absence teaches me*

Δε θα’ μαστε ποτέ

αυτό που είμαστε στιγμιαία
αλλ’ είναι θρίαμβος
αυτή η σταθερή απώλεια.

Θραύσματα ζωής

αντικαταστούν τα χρώματα

στις μικρές απεικονίσεις

του ονείρου

αμυχές

τις σκιές φωτός

στο προσωρινό δέρμα.

Τυφλή στο τόσο μαύρο

ζήταγα θεό

και μου’ διναν ένα μονάχα

δάχτυλο για να τριφτώ.

Θριαμβεύω τώρα

στα πιο κρυφά μέρη

που συλλαμβάνεται

η ιδέα: ΕΔΩ!

μαθαίνω επιτέλους

πώς να φύγω πρώτη…

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

*what art  could not