 |
| η καρφίτσα |
 |
| η καρδιά |
Στο Ηρακλειδών, πήγα είδα την έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Munch, εκτός κραυγής.
Μου κινεί ακόμα το ενδιαφέρον, και μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός οτι η κραυγή του καλλιτέχνη αυτή καθ' αυτή απουσίαζε, ωστόσο η αίσθηση, ήταν...μια κραυγή.
Μεγαλώνοντας δύσκολα, με βιώματα που κουβαλάει κανείς για πάντα μαζί, ο Munch κατάφερε να συνεργαστεί μαζί τους και να τα εκφράσει χωρίς φόβο και πάθος. Αυτά που σκεφτόταν, αυτά που ένιωθε. Ακόμα και αν αυτά, μπορεί να μην ήταν και τόσο "φιλικά" στον κοινό νου. Η κραυγή του, ο εξορκισμός και εξοστρακισμός τους. Ίσως απλά η δήλωση. Ο Munch αναγνώριζε τις μάχες που έδινε, στεκόταν απέναντι τους, και η επιλεγμένη του μοναξιά, έγινε πυξίδα στην τέχνη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου