Πάει καιρός που είδαμε με την παρέα μου τον κυνόδοντα. Και πάει καιρός που η κριτική μου προσπαθεί να βγει στο φως μέσα από το ταπεινό μου Blog... Τώρα όμως, ο Κυνόδοντας θα βάλει τα καλά του και θα γίνει Dogtooth. Θα περπατήσει το κόκκινο χαλί, θα ποζάρει, θα αγγίξει το όνειρο ανάμεσα σε σαμπάνιες, χαμόγελα και χαβιάρι...
Δεν είναι αρκετό;
Ο κυνόδοντας δεν είναι σωστό να πω αν μου άρεσε. Για μένα, δεν είναι ακριβώς μια ταινία. Αποτελεί μια συρραφή φωτογραφίας, ανατρεπτικής πραγματικότητας και παύσης.
Ο κυνόδοντας δεν είναι σωστό να πω αν μου άρεσε. Γιατί αυτό το κατάλαβα μέρες μετά. Τελειώνοντας η ταινία, χρειάστηκα αρκετό χρόνο. Να καταλάβω το καινούριο. Το νέο που είχα να υποδεχτώ. Τη καινούρια αίσθηση που ερχόταν από τον τοίχο και ένα προτζέκτορα. Το φρέσκο που μπορούσα να "δω" απο μια κινηματογραφική ταινία. Μια βόμβα βυθού. Μια αίσθηση που είχα πετάξει στα σκουπίδια. Κακώς...
καλή προβολή dogtooth!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου