(παρένθεση)

Τις τρέλες που έχω κάνει

θυμάμαι και γελάω

σε μέρη που έχω πάει

και δεν θα ξαναπάω

Αθήνα-Μαδρίτη

ενοικιαζόμενο σπίτι

κι οι τέσσερις τοίχοι που ακόμα τους σπάω.

Μια σχέση που λείπει

μα υπάρχουν οι φίλοι

και όταν ξεφεύγω,

μου ρίχνουν σκαμπίλι

και να 'μαι εδώ στην ίδια ιδέα

στην ίδια δουλειά που κρατάει ως αργά...

Ανοίγω παντζούρια να δω λίγο φως

αφού τόσα χρόνια ζούσα τυφλός

είχα τα λίγα, ζητούσα πολλά

να βγάλω λεφτά με λίγη δουλειά

και τώρα στην κρίση, χαθήκανε όλα

τρώω τα χόρτα σα να 'ναι μπριζόλα

ακούω την αγάπη, χορεύω σε πάρτυ

και κάνω ταξίδια μόνο μέσα απ' το χάρτη...

...Έτσι οι μέρες περνούν

τα χρόνια κυλάνε στους ίδιους ρυθμούς

όλα πια μεταφράζονται σε αριθμούς...

...μα κάπου κρύβεται η αγάπη

κι εσύ την ακούς...