Έχω δει κι άλλες εξόδους.
Περισσότερο ηρωικές, τελικά.
Λιγότερο ηρωικές, αρχικά.
- Για πού θα πας τώρα; Για το Παρίσι, ή για τη Φρανκφούρτη;
- Θα πάω εκεί όπου θα είσαι κι εσύ, -και θα είμαι κοντά σου ώσπου να με διώξεις, της απάντησε σε κατάσταση απόγνωσης, -κείνη, η δαμάστριά του, η αφεντικίνα του, δέχτηκε το πρόσωπό του στις παλάμες της: της το προσέφερε κείνος. Τράβηξε τα χέρια της, τ' ακούμπησε πάνω στο κεφάλι του, και με όλα μαζί, και τα δέκα, δάχτυλά της άρπαξε τα μαλλιά του. Τ' ανακάτευε λίγο-λίγο και τα μπέρδευε, αυτά τα άκακα μαλλιά, όρθια, τεντωμένη, μ' ένα χαμόγελο να φιδοσέρνεται στα χείλη της. Τα μάτια της, μεγάλα και φωτεινά σαν το παρθένο χιόνι είχαν μιαν αλύπητη ηλιθιότητα και τη χορτασιά της νίκης. Το γεράκι, την ώρα που κατασπαράζει με τα νύχια του το πουλί που έπιασε, τέτοια μάτια έχει.
Ivan Tourgueniev
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου