Όταν η μάσκα δε βγαίνει. Την έχω βρε παιδί μου κολλημένη πια, έχει γίνει ένα. Ένα με το δικό μου δέρμα, με το δικό μου συναίσθημα. Δε νιώθω που με τσιμπάς. Που με φιλάς. Που με κοιτάς. Που μου ζητάς. Τρομάζω τα παιδιά, τα κάνω να φοβούνται, τρομάζω τους φίλους τους κάνω να τρέχουν, τρομάζω τη μαμά. Τρομάζω εσένα. Μπού! Κι όμως, αυτές τις μέρες δείχνω τόσο όμορφη... Κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δε βλέπουν άραγε; Μόνο εκεί στο κρεβάτι που γυρίζω πλευρό με ενοχλεί λίγο αυτή η μάσκα. Σκέφτομαι δε, να τη βγάλω. Κι ας με τρομάξω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου