26.2.12

τράβα σκανδάλη



Κάθομαι και γράφω πολύ συχνά λόγια παλιά, συναισθήματα σκονισμένα,
τα γυαλίζω εδώ μέσα και τα μοιράζομαι...ούτε κι εγώ ξέρω με ποιον καλά καλά.
Με νοιάζει να είναι ωραία. Ε, να μοιάζουν, ξέρεις..ποιητικά.
Και σήμερα...
Σήμερα δε με νοιάζει πια τίποτα.
Με νοιάζει δηλαδή κάτι...
Γιατί τελικά όσο και να τα προγραμματίζεις αγάπη μου, αλλιώς θα έρθουν. Θες να γεννήσεις και σου σκάνε θάνατοι και απώλειες. Όχι απ' το πουθενά, όχι.
Ξέρεις, σήμερα είχα προγραμματίσει πολλά.
Τόσα πολλά και ωραία...
Εσύ, κι εγώ.
Φωτογραφίες,
Εικόνες,
Μουσικές και χορούς.
Όμως να, στέκομαι εδώ,
και σήμερα πρέπει να μπουσουλήσω,
να μάθω απ' την αρχή τα βήματα,
να με φέρουν κοντά σου ξανά.
Στη πιο σημαντική μου πυξίδα και χάρτη μαζί.
Κι αυτό δεν είναι σύγχιση
αυτό είναι αναρρίχηση.
Και σύντομα,
κατάκτηση

(παραγγελιά και δώρο)



2 σχόλια:

fi|ma είπε...

"Η κοινωνία σκοτώνει τον έρωτα.
Και τα κοινωνικά δίκτυα επίσης.
Πάμε να φύγουμε, σε παρακαλώ..."

Hélène Marie Jeanne είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό!
Γενικά δεν τα πάω καλά με την ποίηση, δεν μου αρέσει να ψάχνω νοήματα, μου αρέσουν πολύ τα προφανή στα λεγόμενα κυρίως..αλλά αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο και πολύ πραγματικό!!

Ευχαριστώ και για το follow! ;)

Ελένη