ρε

πατάμε τις νότες
στις νότες πατάμε
στις μύτες πατάμε
πατάμε παντού
τις νότες!
μη!

κάνε το τσιγάρο και ξεκίνα

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας  θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Αλκίνοος Ιωαννίδης

@Ελληνικός Κόσμος, 10/2