Είναι έτσι;
Δια βίου εννοώ.
Και για ποιον βίο μιλάμε;
78 λεπτά χαλάρωσης,
κλειστά μάτια,
και ένα άγγιγμα με το δεξί χέρι, στο μέρος της καρδιάς.
Ένα ξεψυχισμένο όνομα
βγήκε από το τζάμι
πέταξε σαν άλογο.
Νύχτωσε. Ώρα που αναρωτιέται κανείς τι έπραξε στη ζωή του.
Κι οι νεκροί πλάγιασαν και σταύρωσαν τα χέρια,
σαν αυτό που ψάχναν,
να το αγγίζουν,
επιτέλους,
μέσα τους.
Τάσος Λειβαδίτης, Νυχτερινός Επισκέπτης, Κέδρος 2003
[first movie]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου