11.2.12

ρε



πατάμε τις νότες
στις νότες πατάμε
στις μύτες πατάμε
πατάμε παντού
τις νότες!
μη!
κάνε το τσιγάρο και ξεκίνα





Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας  θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Αλκίνοος Ιωαννίδης









@Ελληνικός Κόσμος, 10/2

3 σχόλια:

Fondeus είπε...

Εξαιρετικό...

αυτή που ήταν κάποτε είπε...

Για μια ακόμη φορά με αφήνεις άφωνη για το πως μπλέκεις υπέροχα στίχους, φωτογραφία, λόγια...

fi|ma είπε...

σας ευχαριστώ πολύ :)