7.12.11

cart postal


  Σήμερα σε είδα. Εκεί, να περιμένεις να περάσεις το δρόμο. Το βρήκες τον δρόμο σου; Όμορφη, καλοντυμένη όπως πάντα. Σπάνιο πλάσμα. Κοίταζες παντού κι όμως δε με είδες. Φρόντισα γι' αυτό, μη νομίζεις. Τρόμαξα που δεν έκανα καμία κίνηση, ούτε ένα μορφασμό ξαφνιάσματος. Δεν κινήθηκα. Αλλά θυμήθηκα. Που ξεστολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο το Μάρτη. Που μου σκούπισες τα δάκρυα. Που πίναμε λευκό κρασί πάντα. Που το δάχτυλό σου κουβαλούσε ένα κομμάτι Lego, απο αυτά που παίζουν τα παιδιά. Εσύ ομως δεν ήσουν παιδί. Γεννήθηκες μεγάλη,γιατί πάντα ήξερες, δεν εξηγείται αλλιώς. Θυμήθηκα που δεν ήθελες να μιλήσουμε μετά το κυνόδοντα. Που είσαι η μισή έξω. Ήσουν τόσο βιαστική και τόσο όμορφη... Δεν σταμάτησα. Δε μπορούσα. Δεν είχα χερί να σε αγκαλιάσει και στόμα να χαμογελάσει. Ή να πει κάτι. Δεν τα φέρνει έτσι η ζωή, όχι. Θυμήθηκα την αγάπη που ζούσαμε και θυμήθηκα τα μπέργκερ που αφήναμε μισά. Τα πάνω-κάτω σκαλιά. Τη πίστη μου σε σένα. Το άδειασμα σε μένα. Αυτά που μ' άφησες μισά. Αν είχα τα χέρια ανοιχτά σήμερα, θα σου έστελνα λουλούδια. Μια αγκαλιά για σένα, όμορφη. 

Before I let you down again
I just want to see you in your eyes
I would have taken everything out on you
I only thought you could understand
They say everyman goes blind in his heart
And they say everybody steals somebody's heart away
And i got nothing more to say about it
Nothing more than you would me
Send me your flowers, of your December
Send me your dreams, of your candy wine
I got just one thing I can't give you
Just one more thing of mine

2 σχόλια:

rainmaker's phantom είπε...

Too real..
..love it..=/

Γαρίδα είπε...

οι στιγμές που ξαφνικά όλα σταματούν για λίγο και μετά η ζωή συνεχίζεται και πας κι εσύ μαζί της... όμορφο κείμενο, σε κάνει να θυμάσαι.