και η σταγόνα γίνεται πέλαγος και πνίγεσαι
εκεί που ο χρόνος σταματά
και το μνημονικό,το θυμικό κι ο χρόνος
στήνουν το φονικό.
Το πέλαγο είναι βαθύ,
κι η αγάπη είναι μεγάλη
κι εχω έναν πόνο στην ψυχή
και ποιος θα μου τον βγάλει
Το πέλαγο είναι γλυκό,
χάδι μαζί και δάκρυ
και με κυλάει αφρίζοντας
στου ορίζοντα την άκρη.
Το πέλαγο είναι παιδί,
τρέχει και δεν το φτάνω
παιδί και στην αγάπη του,
που σαν παιδί το χάνω.
Μάνος Χατζιδάκις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου