...και πέρασε ο καιρός κάπως έτσι.
Και ο καιρός άλλαξε.
Και ο χρόνος άλλαξε.
Κι εγώ άλλαξα.
Έμαθα.
Ποτέ δεν ήμουν η καλύτερη μαθήτρια βέβαια, είχα τους δικούς μου χρόνους.
Ελάχιστοι τους σεβάστηκαν.
Η υδρόγειος γυρίζει.
Είμαι πάνω στο αεροπλάνο.
Κι εγώ γυρίζω.
Μπορεί να φεύγω, να αλλάζω τόπο, αλλά γυρίζω.
Επιστρέφω.
Σε αυτό το χαμόγελο που έχουν τα παιδιά,
στη ζωή.
Δεν είναι καινούρια αρχή.
Είναι η ίδια η ζωή.
Σας ευχαριστώ όλους απο καρδιάς.
Φ.Μ.Χ.
Και ο καιρός άλλαξε.
Και ο χρόνος άλλαξε.
Κι εγώ άλλαξα.
Έμαθα.
Ποτέ δεν ήμουν η καλύτερη μαθήτρια βέβαια, είχα τους δικούς μου χρόνους.
Ελάχιστοι τους σεβάστηκαν.
Η υδρόγειος γυρίζει.
Είμαι πάνω στο αεροπλάνο.
Κι εγώ γυρίζω.
Μπορεί να φεύγω, να αλλάζω τόπο, αλλά γυρίζω.
Επιστρέφω.
Σε αυτό το χαμόγελο που έχουν τα παιδιά,
στη ζωή.
Δεν είναι καινούρια αρχή.
Είναι η ίδια η ζωή.
Σας ευχαριστώ όλους απο καρδιάς.
Φ.Μ.Χ.
1 σχόλιο:
...και πέρασε ο καιρός κάπως έτσι.
Και οι καιροί άλλαξαν, έχασαν το ρομαντισμό και την αθωότητα τους.
Και ο χρόνος κυλλησε.
Εσύ δεν άλλαξες.....
Πάντα στο μυστήριο και στο αίνιγμα...
Ηςουν η καλύτερη μαθήτρια βέβαια, είχες τους δικούς σου κανόνες, και αυτό,
Ελάχιστοι τους σεβάστηκαν.
Η υδρόγειος γυρίζει.
Δε ξέρω που ταξιδεύεις.
Που γυρίζεις.
Έχεις φύγει αλλα μακάρι να γυριζες έστω και για μια ημέρα....
Να επεστρεφες.
Με εκείνο το χαμόγελο που είχες σα παιδί.
Οποία αρχή και να κανείς, οποία ζωή και να ζεις, γιατί να μας λείψεις κι άλλο;;;.
Μη σταματήσεις να γράφεις...
Κάποιοι θέλουν να ταξιδεύουν μέσα απο εσένα στα παλιά, τα όμορφα, τα αθώα....
Ν Π Κ
Δημοσίευση σχολίου