Έχω μια μικρή που με έχει τρελάνει. Το πιστεύεις; Πρωί βράδυ δίπλα μου. Κι όταν κοιμάμαι. Όταν πλένω τα δόντια μου, όταν σου μαγειρεύω και δεν έρχεσαι να φας. Δοκιμάζει πρώτη. Σου τρώει τη μερίδα σου. Δεν έρχεσαι κι εσύ, και παίρνει τη θέση σου σου λέω. Δεν ταιριάζετε. Πόσες σελίδες; Δεν κάνει αυτή για σένα. Δεν ξέρω ποια είναι αλλά ξέρω τι δεν είναι. Δεν είναι για σένα. Η μικρή μου συμφωνεί. Πάντα συμφωνεί. Όλα καλά; Είναι εκνευριστικά φρόνιμη, ύπουλη και ήσυχη. Σου μοιάζει. Πώς αλλιώς; Μαζί τη γεννήσαμε. Της αρέσει να είναι αθόρυβη, μικρή βλέπεις. Έχει κρύο χεράκι, μεγάλα μάτια γκρι. Νομίζω ποτέ δεν τα κλείνει και είναι κουραστικό αυτό ρε συ. Τώρα που μου γράφω κάθεται στο σαλόνι και κοιτάζει απ' έξω να περνά ο κόσμος βρεγμένος. Πόσες μερίδες να αφήσω να περιμένουν; Δε χαίρεται με τίποτα αν και μικρή. Τα μικρά θα έπρεπε να είναι πιο εύκολα, να μεγαλώνουν και να πεθαίνουν, ε; Σήμερα έφαγε τη μερίδα σου. Στο λέω να μη λες δεν στο είπα. Έχω μια μικρή. Δεν την ήθελες εσύ μια, την κράτησα να σε θυμάμαι.
Μια μικρή κατάθλιψη.
3 σχόλια:
Ουρανός, θάλλασα, δένδρα, πλάτανος, όχι, πεύκα, όχι, θάμνοι, όχι, λεμονιά, ναι, μια λεμονιά, με λεμόνια, όχι πορτοκάλια, α! κ μια φρεσκοστυμμένη αγγαλιά. Βαθιά άνασα, Αχ, άλλη μία, Αααααχ, ένα ωραίο βλέμμα περαστικού, χμ, ένα βλέμμα ενός ωραίου περαστικού, ένα πονηρό βλέμμα, α ένα σαγηνετικό βλέμμα, ένα ωραίο σώμα περαστικού, το γραπώνεις, το ψιλάγείς, στο κοίταγμα θα μέινεις; Μ'΄αρέσουν οι περαστικοί τελικά. Τι κοιτάς; Πέρασε η ώρα. Περνάει κανείς; Α, η μικρή. Αποχωρεί, στις μύτες των ποδιών. Νοιώθει άβολα..; Βήχει πάντως, τσιγαρόβηχας χωρίς τσιγάρο, κοιτάει το κινητό κι ας μην έχει. Δεν άντεχεί. Το ξέρα. Πόσο μαύρο ν' αντέξει σ' ένα ουράνιο τόξο... όπως εσύ;
Γιατί δεν γράφεις πια?
Φιλιππα-Μαρθα γιατι μας αφησες χωρις νεες αναρτησεις?
Δημοσίευση σχολίου