1.6.12


































Ό,τι 
από σένα τώρα έχει μείνει σε μια φωτογραφία της στιγμής είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη σ' εκείνο το τοπίο της βροχής. Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής. Εσύ όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι, σε λάθος στάση θα κατεβείς. 
Χρόνια μετά και κάτω απ' τη μαρκίζα σε βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς, 
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις. Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις, κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα 
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.
Μάνος Ελευθερίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: