Είναι που αποφάσισες άλλο δάκρυ και μελάνι καθόλου μη ξοδέψεις. Δεν το φανταζόζουν πόση αλήθεια χωράει μέσα στον καφέ και δε πνίγεται. Βγαίνει στην επιφάνεια και περιμένει. Έτσι τον ήπιες γρήγορα. Φόρεσες τα κόκκινα χείλη και περίμενες για λίγο στις σκάλες. Αυτή τη φορά τις κατέβηκες όπως ο καφές κύλαγε πια στις φλέβες σου. Αλήθεια. Ήσουν όμορφη. Έλαμπες μες στην αλήθεια. Γέλαγες τόσο δυνατά. Δυνατά κατέβηκες τη σκάλα. Όταν βρέχει, εγώ θα βρέχομαι, είπες. Γέλασες άλλη μια, άνοιξες την ομπρέλα κι έφυγες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου