Πήγα, είδα: Νοεμβρίου 2011

30.11.11

Ακούς τη βροχή;

Oh, tree outside my window, we are kin,

For you ask nothing of a friend but this:

To lean against the window and peer in

And watch me move about! Sufficient bliss

For me, who stand behind its framework stout,

Full of my tiny tragedies and grotesque grieves,

To lean agains the window and peer out,

Admiring infinites'mal leaves.

Elizabeth Bishop

προσπαθώ να θυμηθώ τον ήχο σου

κλείνω τα μάτια και σπάνε καθρέφτες

29.11.11

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή;
κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά
κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει
σα βγω απ' αυτή τη φυλακή

Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου
κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι, εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν

Μπροστά στην πύλη θα σταθώ
με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ

28.11.11

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

Τα λόγια ταξιδεύουν από στόμα σε στόμα. Και τα νέα! Τα νέα σου;
Σήμερα το και το, αύριο μπλα μπλα...
Κι αυτό που εσύ μοιράστηκες ως τίποτα, για μένα είναι τόσο μεγάλο νέο! Σχεδόν σήμερα θα ταξιδέψω μαζί του... Και ξέρεις κάτι; καλύτερα να ταξιδεύεις με τα νέα, παρά να γίνεσαι δούλος και δουλικό.

"...εγώ πάντοτε απαντάω αυτό. Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, κι ο,τι γουστάρω είμαι! Υπάρχω έτσι, για να σου χαλάω το κέφι. Ο,τι θέλω είμαι εγώ! Γκάνγκστερ, δολοφόνος αυτοκτόνος, κυνικός ή μετρονόμος... Εσύ έχεις το πρόβλημα; Εσύ να το λύσεις. Εσύ έχεις το πρόβλημα! Εγώ θα στο λύσω;

Και ξέρεις, αν εγώ στο λύσω, θα 'σαι δούλος. Κι αν σου υποδείξω κάτι, θα είσαι δούλος.

Κι εγώ δούλους δεν κάνω. Εγώ διεκδικώ ελευθερία για μένα και δεν κάνω δούλους άλλους. Το μπορείς; Καν' το κι εσύ!..."

Πέγκυ, σ' ευχαριστώ. Σήμερα θα ταξιδέψω μ' αυτό...

26.11.11

τι χρώμα έχει μια καρδιά από χρυσάφι;

Το μπαντονεόν είναι αερόφωνο μουσικό όργανο με πλήκτρα. Ανήκει στις κονσερτίνες και είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Αργεντινή. Έχει σημαντικό ρόλο στην ορκέστα τίπικα, την ορχήστρα που χρησιμοποιείται στο τάγκο. Το μπαντονεόν, το οποίο ονομάστηκε bandonion από τον εφευρέτη του, τον Γερμανό Χάινριχ Μπαντ, κατασκευάστηκε αρχικά ως όργανο για την εκκλησιαστική μουσική και την καθημερινή λαϊκή μουσική, σε αντίθεση με τη συγγενική του κονσερτίνα, επίσης γερμανικής προέλευσης, η οποία θεωρείτο παραδοσιακό όργανο. Οι Γερμανοί μετανάστες στην Αργεντινή έφεραν μαζί τους το όργανο στις αρχές του 20ού αιώνα, όπου ενσωματώθηκε στην ντόπια μουσική. Όπως το ακορντεόν και η κονσερτίνα, το μπαντονεόν παίζεται κρατώντας το όργανο ανάμεσα στα δύο χέρια και τραβώντας ή σπρώχνοντάς το, πατώντας ταυτόχρονα ένα ή περισσότερα κουμπιά με τα δάχτυλα.

Σε αντίθεση με το ακορντεόν, το μπαντονεόν δεν έχει πλήκτρα όπως του πιάνου, αλλά κουμπιά και στις δύο πλευρές. Επίσης αντίθετα με το ακορντεόν, τα περισσότερα κουμπιά στο μπαντονεόν παράγουν διαφορετική νότα όταν αυτό ανοίγει από ό,τι όταν κλείνει. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε πληκτρολόγιο είναι στην πραγματικότητα δύο: ένα για τις νότες που παράγονται όταν αυτό ανοίγει και ένα για τις νότες που παράγονται όταν αυτό κλείνει. Δεδομένου ότι το αριστερό και το δεξί πληκτρολόγιο διαφέρουν μεταξύ τους, ο οργανοπαίχτης πρέπει να εξοικειωθεί ουσιαστικά με τέσσερα πληκτρολόγια για να μάθει να παίζει. Υπάρχουν επίσης διαφορές μεταξύ του αργεντινού και του γερμανικού πληκτρολογίου.

Επιπρόσθετα, σε κανένα από αυτά τα πληκτρολόγια η σειρά των κουμπιών δεν αντιστοιχεί με τη σειρά των φθόγγων στην κλίμακα. Μερικά διαδοχικά κουμπιά σχηματίζουν τριάδες συγχορδίας, π.χ. τρία συνεχόμενα κουμπιά μπορούν να παράγουν τις νότες σολ, σι και ρε όταν το όργανο συμπιέζεται και τις νότες φα δίεση, λα και ντο όταν ο παίχτης ο τραβάει - ένα παράδειγμα από το αργεντινό μπαντονεόν. Αυτό καθιστά πιο εύκολη την εκτέλεση απλής μουσικής με αρμονία I-V, αλλά είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να παίξει κομμάτια που περιλαμβάνουν περίπλοκες μελωδίες ή μουσικές φράσεις.

νεβερ δε λες

You chased the sun around the Cote d'Azur

Until the light of youth became obscured

And left you on your own and in the shade

An English lady of a certain age

And if a nice young man would buy you a drink

You'd say with a conspiratorial wink

"You wouldn't think that I was seventy"

And he'd say,"no, you couldn't be!"

23.11.11

my...whole...life

Isn't it marvelous that we have been given the gift of seeing and hearing? Of course, seeing gives us a wonderful picture of the world around us, but I wonder how many of you think about hearing as giving us wonderful sound-pictures...For, sounds are really tone colors that give us a picture of what we hear. We have all enjoyed show-αnd-tell at school. But, how many of you have played the exciting game of hear-and-tell ? We will now hear sounds. Can you tell us what they are? And, who or what, is making them? Lets try...First, close your eyes, and when you hear each sound, try to guess what it is...Either say what it is, or, if you are alone, just think about it...

365 μέρες πιο πριν έψαχνα τα λόγια

365 μέρες μετά τα βρίσκω πιο εύκολα

τι χάνω;

Κόβω το τσιγάρο, κόβω τα μαλλιά. Κόβω το φαγητό. Κόβω τις βόλτες

και το σινεμά. Κόβω τους φίλους. Κόβω εσένα. Κόβω και δε ράβω. Μόνο κόβω.

τι χάνω;

θέλω μόνο να γίνει πιο εύκολο.

Ποιος είναι ο ήχος για το εύκολο;

η εικόνα του εύκολου;

22.11.11

free L.ove σα δροσερό αεράκι.

hiding from love

suffered enough

I'm only here

searching for truth

And I haven't been getting anywhere

21.11.11

Μια ζωή

χωράει σε λίγους μήνες

οταν συναντάς την κατάλληλη στιγμή

τον κατάλληλο άνθρωπο

και μετά τον λες

άνθρωπό σου

βασιλιά

και βασίλισσά σου

20.11.11

faces/places/homes to leave behind

Nothing could be bring me closer
Nothing could be bring me near
Where is the road I follow?
to leave, leave

It's under, under, under my feet
The sea spread out there before me
where do I go where the land touches the sea
There is my trust in what I believe

Lift me, lift me,
I attain my dream
I lost myself, I lost the
Heartache calling me
I lost myself in sorrow
I lost myself in pain
I lost myself in clarity,
Memory, leave, leave

lift my hands, my eyes are still
I walk into the scene
lift myself in a different place
just Leavin'

18.11.11

Burnt by the Sun, 1994*

Πώς γίνεται η επανάσταση;
Λίγο το ερώτημα.
Γιατί όταν γίνει η επανάσταση, οδηγίες δεν θα δοθούν.
Οι συνέπειες μόνο. Το τίμημα. Ένας εαυτός χαμένος. Μια ιδέα να διχάζει. Πατρίδες ολόκληρες καρφιτσωμένες στην έδρα ενός ζαριού.

17.11.11

Νοέμβρης χρόνος

η καντάδα στο μπαλκόνι μου που ποτέ δεν θα γίνει

ο πίνακας που μάτι δεν είδε

τα χριστούγεννα που ποτέ δεν ταξίδεψαν

το γράμμα που δεν έστειλα

και ποτέ δεν έλαβα

15.11.11

ένα δέντρο, μια φορά

στο κρύο περπατώντας
μυρίζοντας το κρύο
ξεπλένοντας τη μέρα
γυρεύοντας τη νύχτα

μια νύχτα, δυο φορές

nirvana

Load up on guns
Bring your friends
It's fun to lose and to pretend
She's overboard self assured
Oh no I know, a dirty word
I'm worse at what I do best
And for this gift I feel blessed

A mosquito!

14.11.11

το πολλαπλό σου είδωλο

"To capture once, to feel deep in the bloodstream,

This is mine and it's only through you"

12.11.11

όταν δύω, μη κοιτάς

From Sweden with love

Αγαπητέ Έλληνα που θες μια θέση στην ευρωπαική σκηνή. Ψυχραιμία.
Η φωτογραφία λοιπόν πιστεύεις πως αποκτά υπόσταση εφόσον συνοδεύεται από κείμενο που καλό είναι να προκαλεί άνοστη σύγχιση, φλεγόμενη αναζήτηση του τίποτα, επιβεβαιωμένη επιτήδευση του γίγνεσθαι ως φαίνεσθαι και ένα πορτοφόλιο με εύθυμη ποικιλομορφία της εκρεμμότητας που ελοχεύει, και τη μπουρδολογία των στραγγαλισμένα βιασμένων ελληνικών, όπως αυτά που διάβασες μόλις. Και που διαπερνώντας τη ψυχολογία του "τι λέει ο ποιητής" παίρνουν θέση στο "ααα...μα θα είναι τέχνη, γι' αυτό δεν το κατάλαβα!"
Αγαπητέ Έλληνα. Εσύ που χρόνια μαζεύεις στιχάκια και τα αναρτάς δίπλα από τυπώματα. Πέτα το σύμπλεγμα και προχώρα χωρίς να το σκέφτεσαι. Ίσως τότε, κάτι γίνει...

emotionally yours