Σπουδαία στιγμή.

Παραμυθένια.

Στο διπλανό τραπέζι κάθισε ο συγγραφέας του βιβλίου που κρατούσα στα χέρια μου.

Μιλήσαμε.

Μου είπε πολλά. Να μείνω εδώ και να πολεμήσω. Του εξήγησα.

Δεν κατάλαβε νομίζω αλλά δεν πειράζει. 

Έπειτα μου είπε πως στο μυαλό μου μέσα έχω λίγη μέντα.

Ω, αυτό μου άρεσε. 

Και γι'αυτό λέει ανταριάζει με αυτούς που μέσα στο δικό τους έχουν τα βουνά.

Αλήθεια, η μέντα φυτρώνει στα βουνά;

Αστείο.

Και το μοχίτο με μέντα το λοιπόν.

Για όλα αυτά να ξέρεις φταίει το φεγγάρι.
Υπευθυνότητα κι όλα δένουν