Astronaut,

your spacecraft is stolen/
what about a horse?
An astronaut,
riding a horse!
That would be odd...
[sound]

μαμά, δεν έσπασα εγώ το βάζο!

Η Μαριέττα Φαφούτη είναι σαν το μικρό, 
μικρουλάκι, 
κατακόκκινο, 
στρογγυλό σα μπαλόνι, 
μαλακό σα γρασίδι το πρωί,
μικρούτσικο μυστικό που είναι τόσο αθώο και αστείο.
Που όλοι μας έχουμε ψιθυρίσει
και που μας έχει γαργαλίσει
Ε;
Ναι, είμαι πλέον σίγουρη.
Πιο homemade joy, πεθαίνεις!

@Σταυρός του Νότου, The nouvelle Vague Days, by Pepper 

Η επέλαση

Helmut Newton/ Η επέλαση των γυναικών / They're Coming! 1981

Γραφείο Διευθυντή

Δεν θα σηκώσουν το τηλέφωνο με τον ίδιο τρόπο,
δεν θα καθίσουν στην άδεια καρέκλα με την ίδια μαχητικότητα,
δεν θα φροντίσουν με τον ίδιο τρόπο να αδειάσει η καρέκλα.
Και να 'σαι σίγουρος,
δεν θα αφήσει το γέλιο τους τον ίδιο ήχο.
Αυτά για τα γατάκια σήμερα.
[ήχος]

θα 'θελα να 'μουνα εκεί

Για να βγει αυτή η φωτογραφία
έπεσε από ψηλά ένας καφές
και σκόρπισαν στη Τριπόδων μερικά σημαντικά έγγραφα.
Σε κάθε περίπτωση,
θα μπορούσα 
αν ήμουνα εκεί,
να γλιτώσω έναν μεγάλο λεκέ στο παλτό
και τα βρεγμένα μου χαρτιά.
Ίσως αν ήμουνα πραγματικά εκεί,
να μην είχε συμβεί τίποτα από τα τρία.

[ήχος]

Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν

πώς μπορώ να είμαι καλός μαζί σου

ε;

σε βλέπω να ακονίζεις τα νύχια,
πότε κοιτάς το πάτωμα
και πότε κατά δω,
προς το μέρος μου.
Τα νύχια σου
σκόνη έρχονται κατά δω.
Καλή τύχη μου εύχομαι.

[αφορμή]

siesta^love/in Mexico

I didn't know just what to expect 
She threw her arms around my neck 
We started dancin' all around the floor
Until she did a dance I never saw before

So if you're south of the border 
I mean down in Mexico 
And you wanna get straight 
Man, don't hesitate 
Just look up a cat named Joe 
[sound]

Ο δήμιος του έρωτα

Ο δήμιος του έρωτα δεν είναι άλλος από την πραγματικότητα. 
Αυτή δηλαδή που κάνει την εμμονή να μοιάζει με παιχνίδι αναμνήσεων. 
Οι οποίες αναμνήσεις έχω να σου πω, δεν είναι πάντοτε οι ίδιες για τους δύο εραστές. 
Ο ένας θυμάται το κοινό βίο ως ευτυχία και ο άλλος ως παράκρουση. 
Αν δε συναντηθούν ωστόσο αυτές οι διαφορές, πώς η εμμονή να πετάξει μακριά; 
Δύσκολο, ε;

[αφορμή]

I had a blue day

γιατί ο ουρανός είναι μπλε

μην το πεις πουθενά

Φτάνει η μέρα που γιορτάζεις.

Ξυπνάς, τρέχεις στη δουλειά

τρέχεις,

δεν προλαβαίνεις να σηκώσεις τηλέφωνα,

να δεις τα mail,

γυρνάς αργά,

πτώμα στο σπίτι,

για να βάλεις τα πόδια στο τραπέζι θες

έξτρα μαγικές δυνάμεις

και δυο σταγόνες φίλτρο.

Η κίνηση μοιάζει με πένταθλο.

Φτάνουν τα χρόνια πολλά

σιγά σιγά,

ανοίγεις πόρτες και παράθυρα.

Πού να 'ξεραν 

οτι το ξέχασες

και πως εσύ 

άλλο 

χαρτί γιορτάζεις...

Μην το πεις πουθενά
Πια τα βράδια δεν κοιμάμαι
Η καρδιά μου χτυπά
Και φοβάμαι, ναι φοβάμαι
Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια και
ντρέπομαι γι’ αυτό
Μην το πεις πουθενά
Όλα θέλω να τ’ αφήσω
Σπίτι φίλους δουλειά
Δίχως να κοιτάξω πίσω
Δεν ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
Και σου ζητάω βοήθεια
και ντρέπομαι γι’ αυτό
Μην το πεις πουθενά
Όταν γελώ δυνατά
να ξέρεις μέσα μου κλαίω
Μην το πεις πουθενά
Πόσο να κρύβομαι πια;
Δεν αντέχω σου λέω!
Μην το πεις πουθενά
Θέλω να φύγω μακριά .
Πίστεψε με το θέλω.
[ήχος]

wrong! Do it again

μιαν αγκαλιά

και δυο και τρεις,

ένα χεράκι ζεστο να σε σφίγγει

-να μη σ' αφήνει-

φωνές μπερδεμένες

γέλια

ποδοβολητά

και μια καρδιά κατακόκκινη

[ήχος]

Πόρτα

Αυτή είναι μια πόρτα κόκκινη. Είναι από βαρύ μέταλλο και έχει σκουριάσει. Δεν ξέρεις τι κρύβεται από πίσω της. Όταν ανοίγει η πόρτα, ακούγεται ένας ήχος που προδίδει τη φθορά. Σαν το εσωτερικό αχ ενός ηλιωμένου που κάθεται σε χαμηλό καναπέ και πρέπει να σηκωθεί. Η φθορά λοιπόν φέρνει και τη δυσκολία. Η δυσκολία με τη σειρά της, φέρνει τον ήχο. Η κόκκινη αυτή πόρτα όταν ανοίγει βγάζει έναν ήχο, τόσο χαρακτηριστικό. Τον ίδιο ήχο γεννά και όταν κλείνει. Βέβαια, ίσως δεν το παρατήρησε κανείς ποτέ αυτό, γιατί όταν ανοίγει σου δημιουργεί  εμπόδιο αυτός ο ήχος. Εμπόδιο στην διάθεσή σου να βρεις τι κρύβεται από πίσω της. Αυτή η ανακαλυπτική διάθεση δεν θες να τρίξει. Όταν βέβαια γνωρίσεις τι κρύβεται πίσω...τότε δεν θα προσέξεις οτι αυτή η ίδια πόρτα, έβγαλε τον ίδιο ήχο...κλείνοντας. Ίδιο με αυτόν που άκουσες λίγο πριν και σε ενόχλησε. Τώρα δε σε ενοχλεί. Γιατί τώρα ξέρεις. Έμαθες. Και τώρα βγαίνεις από τη κόκκινη πόρτα νικητής. Είδες τι είχε μέσα το πέτρινο μεγάλο κουτί και τώρα βγαίνεις έξω. Βγαίνεις και τα πνευμόνια γεμίζουν τον ίδιο αέρα με αυτόν που γέμιζαν και πριν πάρεις την απόφαση να μπεις μέσα. Μόνο που τώρα δε γεμίζουν απλά. Φουσκώνουν. Αυτή που άφησες να κλείσει μόνη της σχεδόν, παράγοντας έναν ήχο λόγω φθοράς είναι μια κόκκινη, μεταλλική σκουριασμένη πόρτα. Και αν δεν έπαιρνες την απόφαση να τη σπρώξεις για να μπεις μέσα στο κουτί, θα καθόσουν έξω μόνος, να κλωτσάς χαλίκια. Με τα χαλίκια βέβαια, το καλό είναι οτι κάθε κλώτσιμα γεννά και ένα μοναδικό, μικρό, διαφορετικό ήχο.

αγορά