Η πόρτα η μια και μοναδική είναι σαν το νόμισμα ένα πράμα.
Είτε κορώνα, είτε γράμματα, κέρμα κρατάς, κέρμα κοιτάς.
Η πόρτα λοιπόν λέω εγώ, είναι μια από τα ίδια.
Θες την κοιτάς απ' έξω και περιμένεις να μπεις.
Θες μπαίνεις και κοιτάς προς τα έξω να δεις.
Τι κέρμα, τι πόρτα, τι ποτήρι...
100!
φιού!
φτου και βγαίνω!


το λινκ το γάντι