17.5.12



"Εμείς δε ζούμε σ' άλλη εποχή,
η μοίρα μας έταξε σ' αυτή
ο ουρανός δεν κρύβει, από πάνω, θεό,
και 'συ 'σαι 'συ-και 'γω είμ' εγώ...

Εγώ...
Που 'χω περάσει αυτό το στάδιο...
Κι είναι το σπίτι μου άδειο,
βγαίνω νύχτα-κοιμάμαι, πρωί...
Κι εσυ...
Που στ' άστρα βλέπεις μόνο ζώδια...
Και της καρδιάς τα επεισόδια,
προτιμάς,
να τα δεις, στην τιβί..."








θα βρέξει πολύ άκουσα
και να σου πω, το πιστεύω πια.
Θα βρέξει τόσο που θα μου σβήσει όλα μου τα σχέδια.
Κι εσένα,
κι εσένα νομίζω θα σου τις βρέξει για τα καλά!

2 σχόλια:

A Driver Under Influence είπε...

Ωραίο σκίτσο :-)

Noel Koutlis είπε...

Ωραίο ποίημα :-)