μυστήρια και λειτουργίες σου λέει
φάε αποκάλυψη τώρα

Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα χορού, λέει.

Μου φαίνεται τόσο ειρωνικό. Θέλω να υπάρχεις εδώ. 

Προσπαθώ εδώ και μέρες να σου αφιερώσω λίγο χώρο σε αυτή τη σελίδα. Από τη μέρα που έμαθα οτι έφυγες. 

Δύσκολο.

Και, ενώ δεν σε ήξερα καθόλου, κι όμως. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που με χόρεψες. Είχα ένα τεράστιο δάκρυ στο μάγουλο. Κι εσύ είδες ένα πετράδι. 

Μου έκανες ένα νόημα. Μου εξήγησες πώς το δάκρυ γίνεται πολύτιμο πετράδι. Μου είπες τα πιο ανείπωτα μυστικά.

Δεν θα ξεχάσω πώς μύριζες και πώς που έδειχνες τα βήματα ένα ένα. Πώς μου έλεγες "μπράβο Φιλίππα" και με έσφιγγες στην αγκαλιά σου. Με έσφιγγες, ζούσαμε βήμα το βήμα και ήταν τόσο σφιχτά που δεν ένιωθα μετά. Ήμασταν αέρας. Γυρνούσαμε. Γέλαγες. Όχι δυνατά πολύ. Όσο έπρεπε.

Μετά, η κάθε φορά... ήταν ένα μάθημα ζωής. Όλα μου τα έλεγες. Αυτό που μου έμαθες.

Μοναδικέ μου.

When the flowers of your rose garden,

bloom again ever so beautiful,

you'll remember my love,

and you will come to know, 

all my intense misfortune.

Of that one intoxicating poem,

nothing is left between us,

I say my sad goodbye,

you'll feel the emotion,

of my pain…

Αγαπημένε.

Δεν έχω άλλα πολύτιμα τώρα.

Και καμιά εξήγηση γιατί διάλεξες κι έφυγες τώρα.

Μάλλον η ζωή σου δεν θα χωρούσε άλλα μυστικά...

Αύριο είναι η milonga του δρόμου, λέει.

και κάπου κάπου κάνεις χάζι που καθαρίζει η ιστορία βρε παιδί μου
και πέφτει το φως

Απρίλη μου, ολόδικέ μου, φίλε μου, 26, 12

θα με περιμένεις

Απρίλης ο ανυπόμονος, 24, 12

this must be the place

ωραίο να το λες στο τέλος

Απρίλης ο προβολέας, 24, 12

ξέρει ο ήλιος τι κάνει
ξέρει πού πας και γιατί
ξέρει ο ήλιος
ο ήλιος ξέρει τι θες
και πόσο λαχταράς πάλι να σου αφήσει τα σημάδια του

Απρίλης ο απρόσεχτος, 22, 12

      η απάντηση στην επόμενη ζωή      

 βρέθηκε      

  

   η σημασία κι η μοναξιά του κίτρινου,

   Πάσχα του Απριλίου, 20.12

είναι αυτό το κρίσιμο δευτερόλεπτο της απόφασης που κρατάς το ένα και σκοτώνεις άλλα εκατό

και μετά ο τοίχος μοιάζει με τζάμι

μοιάζει με γυαλί και νερό

κι εσύ ένας γίγαντας

που σπάει πλάκα

που τα κάνει όλα κομμάτια.

Η ειρωνεία θα έρθει αργότερα

μαζί με τον ήχο

Απρίλιος 18. 12

"θέλω το λιμάνι μου για να ταξιδεύω",
έγραψε.
"αύριο τα χείλη σου θα είναι πάλι δικά μου",
σκέφτηκε.

στολίδι ένα . . .

 ...ψεγάδι κανένα!

"Σπίτι μου αγαπημένο

τα τσιμεντένια τέρατα

σα μεθυσμένοι και αλλόφυλοι

σε κυκλώσανε.

Μόνο σου έμεινε στη γειτονιά

στολίδι ένα

για να θυμίζεις λίγη ομορφιά

και κάτι από μένα".

Δ. Β. Τσάκαλος

@Στολίδι Ένα

la plainte

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι με πολλές φακίδες στα μάγουλα και πολλά όνειρα κάτω από τα πυκνά, μακριά μαλλιά του.

Αυτό το κορίτσι μεγάλωσε στη Δανία. Στις διακοπές του, ένα ζεστό καλοκαίρι στην Γαλλία, γνώρισε ένα άλλο κορίτσι. 

Από τότε μαζί μπλέκουν τα όνειρα και μπλέκουν στις πιο απίθανες ιστορίες . 

Μετά, λένε τις ιστορίες τους και γελάνε με χαχανητά...

We found love in a hopeless place

the american road

dream trip

Οδηγούσα με σταθερή ταχύτητα πάντα.
Κι εσύ, το ίδιο.
Φεύγαν τα τοπία πίσω και μέναν εκεί.
Γυρνούσα τα κεφάλι δειλά να τα αποχαιρετίσω μα φοβόμουν το μαντήλι στον αέρα. Κι αν μου έφευγε; Κι αν με έπνιγε; Πού να σταματάμε στην ερημιά τώρα...
"Δεν θα σταματήσουμε πουθενά".
Κάκτοι και hostels.
Χρυσή ερημιά και ένα αμερικάνικο όνειρο.
Δε μιλούσαμε και πολύ θυμάμαι.
Όμως ακούγαμε μουσική. Πολύ. Τι μουσική; δε θυμάμαι.
Οδηγούσα και σκεφτόμουν σπάνια. Ο ήλιος έκαιγε, εσύ έκαιγες, ο δρόμος υδράργυρος επικίνδυνος.
"Ο έρωτας των αγοραίων ανθρώπων" μου μίλησες για το Συμπόσιο,  και μου εξήγησες. Πώς το θυμήθηκες αλήθεια;
Γέλασες. Δυνατά πολύ. Κι όπως οδηγούσες με αυτή την εκνευριστική, σταθερή σου ταχύτητα, το γέλιο σου έμεινε κι αυτό πίσω. Κόλλησε στον τελευταίο κάκτο, στο βάθος.
"Η φιλοσοφία δεν είναι ναός αλλά ναυπηγείο" μου ξαναμίλησες. Και γέλασες ξανά. Γέλασα κι εγώ. Κι όπως πάλευα με τον αέρα και τη ζέστη έκανα μια σκέψη. Να γύριζες μονάχα μια στιγμή να δω το πρόσωπό σου...

[sh!]

μόνο
μη ρωτήσεις πού πάω

I know what I've done, cause I know what I've seen

You haven't met me

περί πόθου /about desire

"Όμως σε παρακαλώ, μην γενικεύεις τόσο πολύ – να θυμάσαι ότι κάθε ζωή είναι ένα ειδικό πρόβλημα που δεν είναι δικό σου αλλά άλλου, και περιορίσου στην προσωπική σου τρομαχτική άλγεβρα. (…)

 Είσαι φτιαγμένη για την επιτυχία, και δεν πρέπει ν’ αποτύχεις. Έχεις την πιο τρυφερή μου στοργή και όλη μου την εμπιστοσύνη.

Ο πάντα πιστός σου φίλος,

Henry James"

στην οικονομία άριστα δέκα!

η οικονομία χωράει σε 10cm και δε φαίνεται καθόλου λίγο αυτό.
κάνοντας οικονομία χώρου
οικονομία λόγου
οικονομία μάζας και ενέργειας
κρατάς την ουσία.

@ BAUMSTRASSE, 10cm UP, της Σοφίας Πάσχου

παύση

ο άνθρωπος κοιτάzει ψηλά
είναι θέμα ετυμολογίας.
Εσύ κοίτα να 'σαι μόνο σε ετοιμότητα.
[όχι μόνο κάθε που έχει φεγγάρι]

ο παράδεισος έχει χρώμα;

ακούγονται πουλιά;

έχει θάλασσα;

μπλε.

αμμουδιά;

χρυσό.

κοχύλια;

έχει μουσική; μουσική από βινύλιο και τρανζίστορ.

έχει τόση πληροφορία;

εγώ τη θέλω την πληροφορία μου.

πράσινο.

έχει ζέστη; του ήλιου τη ζέστη. την ανυπόφορη.

κόκκινο.

έχει φίλους;

καλό κρασί;

παρμεζάνα;

σοκολάτα;

καφέ.

θα μπορείς να πας εκδρομή;

έχει κρασί; πες μου.

έχει ο παράδεισος;

τι διάολο;!

έτσι

τράτζικ

Σου χαμογελώ!
Τι κάνεις και κάθεσαι μόνος;
ποιόν περιμένεις;
εγώ βαράω ιόντα
κι ας είμαι ένα έτος φωτός!
τερματίζω ύπαρξη στη δική μου supernova.
Πυρήνας!
Συμπαντική συνείδηση...;
έχεις;
τράτζικ!

Στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 μια παγκόσμια ηλεκτρονική καταστροφή διαγράφει κάθε ηλεκτρονικά καταγεγραμμένη πληροφορία από κάθε μέσο. Μηδενίζουμε. Κι ύστερα ξαναρχίζουμε να γράφουμε.

Νέους πολέμους, νέες επαναστάσεις, νέες πρωτοπορίες, νέες ανακαλύψεις, νέες κοινωνίες, νέα όντα. Διανύουμε τον αιώνα που όλα αλλάζουν.

Ή σχεδόν όλα.

Η απορία δεν παύει ποτέ να υπάρχει. 

Καλώς ήρθατε στο 2112!  Ευτυχισμένη Ηλιαυγή!  Το Αττικό Ερευνητικό Κέντρο Μεσογειακής Ομοσπονδίας σας καλωσορίζει στη σειρά των επετειακών διαλέξεων για τα Εκατό χρόνια μετά τον Επανακαθορισμό!  Τα όντα, εκείνη την εποχή ρωτούσαν.... "Πόσα χρόνια θα ζήσω; Ποιό είναι το μυστικό της ευτυχίας; Πού είναι το νόημα της ζωής; Είναι οι ξανθιές πιο καυτές; Ποιά είναι η καλύτερη δίαιτα; Πέθανε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν; Ποιός είναι ο πιο δημοφιλής άνθρωπος στον κόσμο; Τι είναι αγάπη; Υπάρχει Θεός; Είναι κανείς εκεί;

@Τριανόν, 2112 μια θεατρική παράσταση επιστημονικής φαντασίας

τώρα

Μα ήδη ζω στη συγκατοίκηση εγώ.
Ακούω συχνά να μιλάνε η αυτή που γίνομαι και η αυτή που είμαι. Διαφωνούν και συμφωνούν καμιά φορά για να λέω και την αλήθεια...
Πού ζητάς να μπεις;
σε ποιο σπίτι;
στους δυο, τρίτος δεν χωρά!
Είμαι 22 σκέφτηκε και γέλασε.
Είμαι 35 και δεν...
Είμαι 57 κιόλας!
Πότε αν όχι τώρα λοιπόν;
μια κλειστή αγκαλιά μου μένει τώρα λοιπόν.