Μην σηκώνεσαι, δεν θα καθήσω, περαστικός είμαι.
Τι να καθήσω;
Εσύ παιδί μου έχεις πατρίδα το κρασί,
οργώνεις βλέμματα στα σύννεφα που περπατάς
και στην πόλη σου συναντάς μονάχα χρήστες. Στα σουπερ μαρκετ, στα καφέ και στις πλατείες...
Αλλά έτσι είναι, το πιστεύω φαντάζει υπέροχο από μακριά. Κι από κοντά όμως...
Άντε, στην υγειά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου