ΛΕΥΤΕΡΗΣ: .. φιλάω πολύ ωραία, ξέρεις. Θέλεις να δεις; (την πλησιάζει)
ΝΑΤΆΣΑ: Λευτέρη! (τραβιέται)
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: Τι είναι; (πλησιάζει πάλι)
ΝΑΤΑΣΑ: Μην... το κάνεις αυτό.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: Λίγο, έτσι, να μου πεις αν φιλάω σωστά.
ΝΑΤΑΣΑ: Είμαι σίγουρη οτι φιλάς μια χαρά. (παίρνει την τσάντα της.)
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: Μα να μου πεις...
ΝΑΤΑΣΑ: Σε... σε παρακαλώ. Άσε με να φύγω.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: (με απορία) Φοβάσαι;
ΝΑΤΑΣΑ: (υστερικά) Μη μου κάνεις κακό!
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: Ώστε με φοβάσαι λοιπόν!... (ζυγώνοντας κι άλλο!)
(Η Νατάσα κινείται απότομα να φύγει, χάνει την ισορροπία της και πέφτει κάτω. Ο Λευτέρης στέκεται από πάνω της.)
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: Ηλίθια. (σκύβει και τη φιλάει στο στόμα.)
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: ... Λοιπόν;
(Η Νατάσα κλαίει)
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: (κρατώντας την ακόμα στο πάτωμα): Ξέρεις σαν τι κλαις;
ΝΑΤΑΣΑ: Γιατί, γιατί το κάνεις αυτό τώρα;
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: ...Σαν αγελάδα. (παύση.) Ναι, σα μιαν ηλίθια, φοβισμένη αγελάδα.
ΝΑΤΑΣΑ: Τα χάλασες όλα.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ: ... Ή δώσε μου λίγο γάλα ή αλλιώς φύγε από δω!
Βασίλης Κατσικονούρης, Το Γάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου