Γκόλφω

Η αγάπη χόρτο δεν είναι για να βγει 
με τόση ευκολία, 
είναι δεντρί βαθύρριζο μα θες για να το βγάλεις 
πριχού μονάχο μαραθεί σ' οργώνει τη καρδιά σου
βγαίνει μαζί με τη καρδιά.

Ειν' η αγάπη βάτος
που αν τύχει και μπλεχτείς μέσα στις αγκαθιές του
δε ξεμπερδεύεις εύκολα,
θα φύγεις λαβωμένος.

Είναι η αγάπη θάλασσα
που γλυκοκυματίζει
κι αν τύχει τα γαλάζια της νερά σε ξεγελάσουν
τις ομορφιές της λιμπιστείς κι απλώσεις τα πανιά σου
δεν είναι μανα βολετό πίσω για να γυρίσεις
κι αν σε βοηθήσουν οι καιροί με κίνδυνο μεγάλο
στην άλλη άκρια θε να βγεις αλλιώτικα εχαθης.

Είναι η αγάπη φονικό
που ζωντανό σ' αφήνει.

Είναι η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου
μα κάθε μέρα καρτερεις μη και γυρίσει πίσω.

Είναι η αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις
μ' από τη γη τα πόδια σου δε λεν να ξεκολλήσουν.

Είναι η αγάπη χείμαρρος
χυμά και σε συντρίβει.

Αγάπη είναι ν’ αγαπάς όποια πληγή σου ανοίγει.

Αγάπη είναι η  η μοναξιά που πρέπει στον καθένα.
Αγάπη είναι να κοιτάς τη πόρτα ολοένα.
Αγαπη ειναι να μιλάς στα φίλια και στα δέντρα,
στις πέτρες στα τριαντάφυλλα,
στους τοιχους,
στα ταβάνια.

Λένα Κιτσοπούλου πάνω στη Γκόλφω του Σπυρίδωνος Περεσιάδη
[παράσταση]