κύριε

όσα ίδια τραγούδια κι αν έχει γράψει 
εγώ πάντα θα τον αναγνωρίζω στο ραδιόφωνο 
και πάντα θα τον βρίσκω φρέσκο
ακόμα και αν μου κρύψεις το όνομα 
από τα notifications, από το περιεχόμενο θα ξέρω οτι είναι αυτός
από τον ήχο που χτυπάει το κινητό
από τον τρόπο που δονείται το πάτωμα
από τη μυρωδιά
από τα βήματα
από την απουσία και την παρουσία
από τη σιωπή του Βούδα
κι αν δεν καταλαβαίνεις τι λέω
είναι που έχω πιει λίγο κρασάκι παραπάνω
και κάνω πάρτυ μου

[ήχος]

Οι τέχνες συναντούν τη βιομηχανία /.the meeting point

Δυο εν ζωή εναπομείναντες εργάτες του παλιού Εργοστασίου Φωταερίου
καλούνται από τη Μαρία Τσάγκαρη να συναντηθούν ξανά εκεί που κάποτε υπήρξε 
ο εργασιακός τους χώρος, σήμερα εκθεσιακός.

Η συνάντηση πραγματοποιείται σε ένα οριοθετημένο πεδίο στάχτης.
Η χορογραφία της συνάντησης αποτυπώνεται πάνω στο τελικό στάδιο μιας αποτέφρωσης.
Τα ίχνη και αυτά σύντομα θα εξαφανιστούν.


@Τεχνόπολη/Γκάζι

μ' ένα στόμα μια φωνή

Τον θυμάμαι ακόμα.
Παράξενο πολύ,
γιατί όσο ένα ανοιξιάτικο σύννεφο έμεινε,
όσο χρειάζεται για να ειπωθεί ένα αντίο.
Υπέροχο μνημείο.
Διάχυτος σαν μυρουδιά,
απροσδιόριστος σαν το άπειρο,
βλέμμα σάμπως σ' ατελείωτη νύχτα.
Μπροστά μας ένα σταχτοδοχείο
όπου ατενίζαμε μια τεφρωμένη ολοκλήρωση.
Το ρολόγι του σχεδίαζε με το χρόνο
κάποιο ξεκίνημα πικρό.
Και τότε εγώ
σήκωνα το ποτήρι
και πίναμε μαζί κάποιο σαλπάρισμα
ανάκατο με μια σιγή.

Στο χωρισμό μήτε αντίο
μήτε φιλί.

Κική Δημουλά


[ήχος]

Dance me

πώς χορεύεις;
πώς χορεύεις μόνος;
πώς χορεύεις στο πάρτυ;
όταν βρέχει
όταν σου λέει όχι
όταν και τα μάτια της σου λένε όχι
όταν ξέρεις τι θες
όταν δεν σε χωράει η Γη
όταν γυρίζει η Γη;
όταν όλα γυρίζουν;

πώς χορεύεις μόνη;
όταν έχεις κοινό;
όταν δεν έχεις
όταν σαγηνεύεις;
όταν κλείνεις τα μάτια
όταν γελάς
πώς χορεύεις σε σφιχτή αγκαλιά μέσα;
πώς;
πώς χορεύεις όταν τραγουδάς ταυτόχρονα;
πώς μπερδεύονται οι ανάσες;
πώς χορεύεις όταν δεν ξέρεις το κομμάτι;

πώς χορεύεις;
πώς χορεύεις όταν παίζει το αγαπημένο σου κομμάτι;
όταν κρατάς το ποτήρι κρασί στο ένα χέρι;
και στο άλλο το τσιγάρο;
πώς χορεύεις στο γρασίσι πάνω;
στο τραπέζι πάνω
στη μπάρα πάνω

πώς γίνεται να μη χορεύεις;

[ήχος1]
[ήχος2]
[ήχος3]
[ήχος4]

Γιορτή σε ορθή επανάληψη

Θα 'ναι γιορτή, μου λες. 
Σαν τα Χριστούγεννα;
Ακόμα πιο γιορτινά, μου λες. Θα γελάμε στην Αφρική και θα κολυμπάμε γυμνοί στην Αυστραλία. Θα 'ναι απο αυτές τις γιορτές που είναι ολόδικές μας. Που δεν τις έχει πετάξει κάποιος σε κάποιο ημερολόγιο...
Δική μας γιορτή...
γιορτή δική μας,
γιορτή μας.
Έτσι είπες κι έγειρες στις ρίζες μου.

τι φοβάσαι στις γιορτές

Σα να κόβεσαι

                                                                    

Σα να κόβεσαι από ένα κλωναράκι κανέλας.
Σα να πετάς στα σύννεφα και να αιωρείσαι.
Σα να πέφτεις από τόσο ψηλά, στο χώμα που είναι γεμάτο μαργαρίτες.
Το θες τέτοιον πόνο;

And this is the house where I

I feel alone

Feel alone now

And this is the house where I

Could be unknown

Be alone now

Soon the waves and I found the rolling tide

Soon the waves and I found the rip tide

This is the house where I

I feel alone

Feel alone now

And this is the house where I

Could be unknown

Be alone now

Soon the waves and I found the rolling tide

Soon the waves and I found the rip tide

Beirut - The Rip Tide

Τζούρα

...από Γαλλία. 

Μη με ρωτάς για το Παρίσι. 

Μη με ρωτάς.

Μη με κοιτάς με απορία.

Μη με κοιτάς με νοσταλγία.

Μη με ρωτάς για τη Γαλλία 

κι αυτήν την αφηρημένη

την ατέλειωτη

λιγοψυχία.

Πόρτες και μαχαίρια

Αυτόματα ανοιγόμενη πόρτα.
Αυτόματα ανοιγόμενες πόρτες.
Στην πραγματικότητα, ξεμαθαίνεις να σηκώνεις το χεράκι σου για να σπρώξεις.
Μαχαιριά.
Κι εσύ έχεις δώσει. Και ξέρεις πόσο πονάει γιατί σου έχουν δώσει.
Αλλά στην πλάτη;
Πόσες πόρτες άνοιξες με την πλάτη σου;

cinematic

άλογα πάνω στη σκηνή τρέχουν

άλογα 

κάμερες ανάμεσα στα άλογα

το ένα φοράει σκουφί μπλε

του πέφτει

ο κόσμος χειροκροτάει

δεν ξέρει γιατί

ο καλπασμός από τη βροχή που πέφτει από τα πιρούνια πάνω στις σόλες των παπουτσιών

άλογα πάνω στη σκηνή ακούραστα

τρέχουν

λήψεις

ήχος

κλακέτα 

καμία

αρχή

καμία

[ήχος]

αφέντης*6

Έστω ο αφέντης οτι περπατάει.
Έστω οτι για πρώτη φορά, πήρε μαζί του και τα έξι του σκυλιά.
Τεντωμένα σχοινιά προς κάθε κατεύθυνση.
Πρώτη φορά στο δρόμο με τον αφέντη.
Λυσσασμένη χαρά επί έξι.
Δεν είναι οι ανάσες λίγες. Φτιάχνουν σύννεφο πάνω από τη πόλη του.
Έστω οτι τα αφήνει ελεύθερα.
Και τα έξι.
Είναι το όριο του αυτό ξέρεις.

"suddenly I can't remember,
how to stop, or turn around"
[ήχος]

Drunk Sinatra

Do Be Do Be Do //Sinatra

Scooby Dooby Do //Scooby Do

To do is to be //Sartre

To be is to do //Socrates

To be or not to be? //Shakespeare

Yaba Daba Doo //Fred Flintstone

Τόσα μικρά και μεγάλα Μπαομπάμπ μαζεμένα
είναι άραγε ευτυχισμένα;
[ήχος]
@Drunk Sinatra, Θησέως 16 

Post Break-Up Sex

                

Ξυπνάς και το δωμάτιο είναι ένας άλλος πλανήτης,
το κρεβάτι μια ξοφλημένη μπαταρία
τα ρούχα πεταμένες νότες ασυντόνιστες.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό τρόμου,
κολυμπάει στο νερό που έχει κατακλύσει το δωμάτιο και σε πνίγει
ένας αγέρωχος καρχαρίας.
Κόβει κυκλους γύρω από σένα
σε φλερτάρει
όπως άλλοτε.
Η ίδια αίσθηση αναμονής.
Αυτή φταίει που η μπαταρία ξόφλησε
Αυτή φταίει για όλα.
[ήχος]

Ήρωας

Θυμάσαι τότε που τα παρατούσες όλα 
και έκανες ένα υπερατλαντικό ταξίδι για να τη δεις μισή ώρα;
Κι ας μην το έμαθε ποτέ.
Και ήσουν για εννιάμιση αιώνες ο ήρωάς της.
Κι ας δεν το άκουσες ποτέ.
[ήχος]

Το ζευγάρωμα

εκείνη-εκείνος
αυτός-αυτή
εσύ-εγώ
εδώ-αλλού
Εκείνος τον ήξερε από την πρώτη στιγμή τον χρόνο που θα σπαταλούσε για χάρη της.
Εκείνη δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τον χρόνο. Έτρεχε, έπαιζε και σπαταλούσε. 
Κι εκείνη ξαφνικά έριξε έναν προβολέα -κανείς δεν ξέρει ακόμα το γιατί- και δεν έμεινε σκοτάδι για σκοτάδι. 
Και σε αυτό το φως, αυτό το φως αυτού του προβολέα, ο χρόνος εξατμίστηκε.
[ήχος]

άμα κάνει αλληλεγγύη ρίξε κάτι πάνω σου μη δώσεις

"κάτω απ'το φόρεμά της 
είναι γυμνή
πάνω απ'το φόρεμά της
ολόγυμνη"
Γ. Ρίτσος, Τα ερωτικά
[ήχος]
φυσάει

Περίπατος του 13

I am my own wife

Τα κλειδιά.

Αυτά που κρύβεις στο μισοφόρι από μέσα. 

Που μαζεύεις καθώς τα χρόνια περνούν...

"Θυμάμαι τον εαυτό μου
Με θυμάμαι ακριβώς
Πώς πετούσα, και έτρεχα, και συνέπαιρνα τους πάντες
Επειδή ήμουν κυρία του εαυτού μου"
Δημ. Δημόπουλος

του Doug Wright

Ερμηνεύει ο Χάρης Αττώνης

Θέατρο 104

Αλλαγές

Έρχονται αλλαγές, είπε και φύσηξε το τσουλούφι που έπεσε στο μάγουλο αδέσποτο, υπάκουο στον κρύο αέρα.
Και πού το ξέρεις; Άλλαξε ο άνεμος;
Όχι. Δεν φυσούσε ποτέ άνεμος. Είχα όλες τις πόρτες κλειστές. Τώρα όμως...