Ακούω μέσα μου, σαν να φτάνει από μακριά, τη φωνή της που μου ψιθυρίζει:
"Κοίτα τα πράγματα και με τα μάτια εκείνων που δεν τα βλέπουν πια. Θα νιώσεις μια θλίψη, γιέ μου, που θα τα κάνει να φαντάζουν πιο ιερά και πιο όμορφα".
Luigi Pirandello, Χάος.
Το παιδί που μ΄ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
τι σημαίνει Κυριακή
Σκέφτομαι γιατί ρωτάει
και φοβάμαι ότι ξεχνά
πως τον είδα Κυριακή
Το παιδί που μ΄ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
που πηγαίνουν τα πουλιά
Μα το δάκρυ μου κυλάει
και καθώς αυτός κοιτά
τον σκεπάζω με φιλιά
Φέρτε μ΄ ένα μαντολίνο
για να δείτε πως πονώ
..
Σκέφτομαι γιατί ρωτάει
και φοβάμαι ότι ξεχνά
πως τον είδα Κυριακή
Το παιδί που μ΄ αγαπάει
όλο θέλει να ρωτά
που πηγαίνουν τα πουλιά
Μα το δάκρυ μου κυλάει
και καθώς αυτός κοιτά
τον σκεπάζω με φιλιά
Φέρτε μ΄ ένα μαντολίνο
για να δείτε πως πονώ
..
Μάνος Χατζιδάκις, Φέρτε μου ένα μαντολίνο
Λίγο μετά το γαλλικό Μπουλβάρ/
Η ιστορία του σύγχρονου Θεάτρου/
ΕΚΠΑ, τμήμα Φυσικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου