Όπως μετρονόμος.
Από κει βγήκε τ' όνομά του.
Εκεί άλλωστε συχνάζουν.
Δεκάδες μετρονόμοι.
Δεν το θέλουν, αλλά εκεί τους έβαλε κάποιο χέρι. Φιλικό.
Βαριέται όλο τα ίδια και τα ίδια.
Βλέπει φιλαράκια κι αυτό ακούγεται στο γέλιο τικ τακ του.
Λέει ανέκδοτα.
Κοκκινίζει όταν τον κοιτάνε όλοι.
Σε κάθε εκατόν πενήντα τέσσερα τικ τακ κάνει και ένα βήμα πίσω.
Πέφτει από ψηλά στον παγωμένο δερμάτινο καναπέ.
Μοιάζει με άλμα, σχεδόν ελεύθερη πτώση. Πανηγύρι για το μετρονόμο.
Πλάγιος χρόνος για την οργανωμένη κοινωνία των ανθρωπολόγων.
Πηδάει στο κομοδίνο, ανεβαίνει στο ράντσο και κοιτάζει τη θέα.
Και μετά σε συγχωρεί που τον βάζεις από την αρχή.
Όχι, δεν σε συγχωρεί γιατί έχει μεγάλη καρδιά.
Το ξέρεις αυτό, έτσι;
Για αυτό το εκατόν πενήντα τέσσερα ρε γαμώτο.
Τικ τακ.
