la vie

Στη βεράντα το καλοκαίρι

Είμ' ένα άστρο, μια τρίχα στο κεφάλι του Θεού, θα πέσω, στο λαιμό φοράω ένα ποίημα, προτού προλάβει να θερμάνει τις καρδιές μας θα σβήσει, αισθάνομαι τα κόκαλά μου να τρίζουν κιόλας από ανεξήγητες επιθυμίες, μα σωπάστε και θυμηθείτε τα μάτια του, να ζήσω μες στις τούφες των μαλλιών του, στα δάχτυλά του ανάμεσα, εκεί που ενώνονται με τα δικά μου μέσα στο σκοτάδι, τα μάτια του, τα μάτια του να λάμπουν σαν φανοί αυτοκινήτων που 'ρχονται καταπάνω σου, και τίποτα να μην ακούγεται, ο θόρυβος κι οι διαφημίσεις του κορμιού να μην υπάρχουν - cette rumer I vient de la ville - τίποτα παρ' αυτός κι εγώ, σε μια βεράντα, το καλοκαίρι.

Κώστας Ταχτσής

Αγάπη

θα εξορύξω και θα πιώ τα μάτια σου

για να σε δω με τα δικά σου μάτια

όταν κοιτάζεσαι

μεσ' στον καθρέφτη για να ξυριστείς

Κώστας Ταχτσής