03

Συζητούσα και διάβαζα γυρνούσα σελίδα και άκουγα. Τελειώνοντας την κίνηση που έκανε ο Μάρκος, προσπαθώντας να βάλει σε τάξη τα πυκνά σγουρά μαλλιά του, είπε: "άλλωστε, περισσότερο γινόμαστε παρά είμαστε". Ναι, σωστά. Αλήθεια. Αληθινό αυτό. "Δε μπορείς να πεις πως αυτό είναι αλήθεια. Θα ήταν σαν να ξέρει κάποιος την αλήθεια ήδη, να μοιάζει με αυτήν η αλήθεια μου, και άρα αυτές οι δύο να συμφωνούν. Ξέρει κανείς την αλήθεια; Την έχουμε συμφωνήσει;" Χμ... Είναι που εκείνη τη στιγμή μόλις είχα διαβάσει λοιπόν: "Μια εμπλοκή μπορεί κάλλιστα να δημιουργηθεί όταν η συγκυρία των παραπάνω παραγόντων που αναφέρθηκαν είναι ευνοϊκή. Ένας εκπαιδευτικός μπορεί να βρει τον λόγο που προκάλεσε αυτήν την εμπλοκή και, αφού τον ανακαλύψει, να απελευθερώσει μια δύναμη που μπορεί να οδηγήσει κάπου [...]. Ωστόσο, δεν πρέπει κανείς να περιμένει σε τέτοιες περιπτώσεις ότι μετά την ανακάλυψη θα επακολουθήσει αμέσως μια θετική στάση. Αυτό συμβαίνει επειδή το να ανακαλύπτεις δεν είναι το ίδιο με το να αναλαμβάνεις την ευθύνη."

Une pratique pedagogique dans le secondaire, Pedagogie et Psychanalyse, Willy Kuendig, J. Moll

Σκάσε και κολύμπα λοιπόν.

04

παραδώσου λοιπόν
και μη μετράς
θα σε βρει το κύμα
όπου κι αν είσαι
μετράς δε μετράς
δεν το περίμενες

05

Ξέρω οτι είμαι το όνειρο κάποιου που με σκέφτεται...

Και το αποδέχομαι.

Έχω ένα μόνο αγωνιώδες ερώτημα:

Τίνος είναι το όνειρο που ονειρεύεται

οτι με ονειρεύεται...;
Jorge Luis Borges

06

εκεί που πρέπει να πεις το άντε γαμήσου
και δεν το λες
τη στιγμή που θες να πεις άντε και γαμήσου
και δε βγαίνει απ' το στόμα
και μένει μέσα
μένει μέσα το γαμημένο.
τι περιμένει μου λες;
να έρθει η κατάλληλη στιγμή;
πάει...
πέρασε...
κι εσύ έχεις ήδη κάνει το επόμενο βήμα

με πρόλαβαν, εδώ

07

διακοπές
αναρχία
μη γεωμετρία
τάξη
εντροπία
ελευθερία
και καλά

08

Ήταν ένα μικρό ταξίδι, ένα τσιγάρο δρόμος.
Κι όπως σε κάθε τσιγάρο, 

όσες σκέψεις και να περνάνε απ' το μυαλό στην κάθε εκπνοή, 

εσύ κρατάς πάντα εκείνη που συγχρονίζεται με το σβήσιμο.

Εκεί που το πατάς με δύναμη λες και με λιγότερη δεν θα έσβηνε.

Εκεί που το πετάς μακρυά λες και δεν σου άνηκε ποτέ.

Εκείνη λοιπόν τη στιγμή της μανίας

της αλητίας

και της μοναξιάς

Εκείνη λοιπόν τη σκέψη

τη συμπυκνωμένη

θα συγκεντρωθώ σ' αυτή την ιδιαίτερη γραμμή που θα αφήνει πίσω το πλοίο μου.
θα την κοιτάζω επίμονα
τόσο που θα νομίζεις οτι τη φλερτάρω
σε κάτι τέτοια αξίζει να κοιτάζεις πίσω
και να τραβάς και καμιά γραμμή βρε αδερφέ
δε νομίζεις;

στα διάλα
κατάθλα
ωρίμασε αγόρι μου,
συμφιλιώσου.
είπε μιας και ο άντρας της ζωής της είναι η ίδια

πόση ψυχανάλυση χωράει σε 100 τ.μ;

θα δείξει

το κλειδί θα ανοίξει πολλές πόρτες λέω εγώ

αλλά και πάλι

τι ξέρω εγώ;

τίποτα δεν ξέρω

και τίποτα δεν λέω

βολάρε

"Έχεις ένα αγκάθι στο πόδι σου, φέρνω μια βελόνα (που, το δίχως άλλο, μοιάζει κι αυτή με αγκάθι) και προσπαθώ μ' αυτήν να βγάλω το αγκάθι που σου πληγώνει το πόδι. Το πρώτο αγκάθι, αυτό που πληγώνει, και το δεύτερο, που πάει να βγάλει το πρώτο, μοιάζουν. Είναι και τα δύο αγκάθια. Όταν με τη βοήθεια του δεύτερου βγάλουμε το πρώτο, πρέπει να πετάξουμε και τα δύο." Χ. Μπουκάι

space and time are similar in that both accumulate

EVERLASTING LIGHT

space and time are similar in that both accumulate

sound