23.10.12

Σσσσ...κάποιος έρχεται!




































Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας πολιτικός
κι ένας πολίτης.
Ο ένας από τους δυο,
χτύπησε δυνατά, το χέρι πάνω στο τραπέζι.
Κι ο άλλος,
υπάκουσε.


16.10.12

my very first one novel /p.1






there was a soul
NOT.
there was a sword
NOT.
there was a sword within a soul
NOT.
there was a word
above the world
there was a lonely word


big lebowski



"This is a very complicated case, Maude. You know, a lotta ins, a lotta outs, a lotta what-have-yous. And, uh, a lotta strands to keep in my head, man. Lotta strands in old Duder's head. Fortunately, I'm adhering to a pretty strict, uh, drug regimen to keep my mind, you know, uh, limber." 


























The Dude: Jesus, man, could you change the channel? 
Cab Driver: Fuck you man. If you don't like my fuckin' music get your own fuckin' cab! 
The Dude: I had a rough... 
Cab Driver: I pull over and kick your ass out! 
The Dude: Come on, man. I had a rough night and I hate the fuckin' Eagles, man! 

14.10.12

fade


























που έκρυβε το πρόσωπό της στο λαιμό σου
και στα μπλουζ
που δεν ήθελε να θυμάται
γιατί απλά δεν υπήρχε τίποτα να θυμάται
εκτός
από κείνα τα μπλουζ

12.10.12

μια απόφαση σικέ και κομματάκι βίντατζ






































































Λοιπόν, κοίταξε να δεις, τα πράγματα είναι απλά
πολύ απλά,
απλούστατα
κι απλά.
Αν λες πως θες λίγο σπρώξιμο, 
μια μικρή ώθηση γι' αυτό το βήμα,
ξέρεις,
πρέπει να σηκωθείς όρθια.
Τι κάθεσαι κουβάρι;
Πώς να σε σπώξω έτσι κούκλα μου;
Σήκω!

10.10.12

βίντατζ

ήχος 












ήχος







































"-συγνώμη
-δε φταις εσύ
-πες μου ακριβώς για ποια τραύματα ζητάς συγνώμη
-ακριβώς;
 ...γι' αυτά που πονούν ακόμα.
-Τα μισά μόνος μου τα προκάλεσα. Μακάρι να έφευγε το ταβάνι και να με αποροφούσε το διάστημα. Θα ήσουν καλύτερα χωρίς εμένα.
-Σταμάτα να λυπάσαι τον εαυτό σου.
-Γιατί;  "
 moonrise kingdom

7.10.12

Default land/ Default heart

Εδώ και τρία χρόνια, ο θυμός εναλλάσσεται με τη θλίψη, η ντροπή με τον φόβο, η καταστροφή με το κενό. Τρία χρόνια τώρα, οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από νούμερα και ποσοστά, ακρωνύμια σε ξένες γλώσσες, ασφάλειες και επισφάλειες, βιώσιμες ή μη συνθήκες, συμφωνίες, συμβάσεις κτλ. Κι όμως, κάθε μέρα, για μια στιγμή, έστω για μια στιγμή, κάτι διαπερνά τη σκληρή επιφάνεια της πτώσης και μπαίνει πιο μέσα, θερμαίνοντας για λίγο την ημέρα. Κάτι διαφορετικό για τον καθένα: η έγνοια του φίλου, ο καλός λόγος στη δουλειά, η συντροφικότητα κι η τρυφερότητα της επαφής.
Default Landscapes,  Γιώργης Γερόλυμπου, a.antonopoulou.art.

κι όμως, κάθε μέρα, για μια στιγμή, ζεις για κείνο το δευτερόλεπτο που θα νιώσεις πιο ζωντανός, 
πιο ικανός και φωτεινός από τα υπόλοιπα 86399 δευτερόλεπτα της ζωής σου. Που θα πεις, να η ζωή!, αυτό είναι. 
Όταν όμως σε αυτά τα 86399 δευτερόλεπτα χωράει μια βόλτα, ένας καφές με φίλους, και ένα ποτό με φίλους, 
και ακόμα ένα, μια μικρή καινούρια ζωή που ήρθε και μια που έφυγε... 
Μια καρδούλα που άρχισε να χτυπάει και μια που σταμάτησε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Εκεί, σε αυτό το ξεχωριστό λοιπόν δευτερόλεπτο, που για σένα και για μένα είναι διαφορετικό,
αυτό το δευτερόλεπτο που είναι η ίδια η ζωή τελικά,
Είναι ο τόπος μου. Θα μείνω.