η επανάσταση

θέλω μέρες να σου πω πως η επανάσταση βρίσκεται στον μεταφραστή που έχεις στο κεφάλι σου.

Λάθος λήμμα που γίνεται βλήμα.

Μη γελάς.

Σε σένα το λέω που δεν σε ξέρω τελικά...

Δεν θα σου βάλω εικόνα αυτή τη φορά 

γιατί κι αυτή, λάθος θα τη μεταφράσεις.

Δοκίμασε για λίγο την εκδοχή της αποδοχής

την εκδοχή της καταγραφής.

Και η μετάφραση θα έρθει

εν καιρώ.

heard you don't remember

η επανάστασή σου, σμηλεύεται

 "...Είμαστε ευτυχέστεροι όταν αναζητάμε την αλήθεια; Δεν το γνωρίζω. Εγώ απλώς την αναζητώ. Όλη μου η ζωή υπήρξε μια ανήσυχη αναζήτηση της αλήθειας και μερικές φορές αισθάνθηκα οτι την αντιλήφθηκα, οτι είδα φευγαλέα κάτι λίγο από τον αγνό ουρανό της - αλλά ο ουρανός δε μου δωρήθηκε ποτέ, τα μάτια μου δε γέμισαν από αυτόν...και χωρίς τη συναίσθηση του αέναου χώρου, τίποτα εδώ στη γη δεν γίνεται απόλυτα κατανοητό. Τίποτα δε μας δωρίζεται. Επομένως, όλες μου οι προσπάθειες ήταν μάταιες.

...ξέρεις, η ματαιότητα είναι το θεμέλιο της ζωής. Σε ποιο άλλο θεμέλιο, που ν' αντέχει τόσο, θα μπορούσε να βασιστεί;  Μια μεγάλη ιδέα, υπονομεύεται από μια άλλη, εξίσου μεγάλη, ιδέα και, εν καιρώ, συντρίβεται από αυτή. Αλλά η ματαιότητα είναι κάτι άπιαστο, άφθαρτο, ακίνητο..."

P. Lagerkvist, Ο Νάνος 1951

το μήλο, κάτω απ'τη μηλιά

δυο άνθρωποι σε μια ιστορία
ένα βαλς κι ένα τάνγκο
6 μέτρα ύφασμα
κι ένα φουστάνι
ένα μήλο δαγκωμένο
και αγάπη

κλέφτης!

εκείνο το κομμάτι

το ταδε πορτοφόλι

και το χ κινητό

τη καρδιά και ένα χαμόγελο

ένα φιλί και τη ταυτότητα

δεν θυμάμαι γιατί τα άφησα 

δεν θυμάμαι και πού ακριβώς

επίσης νομίζω πως 

με δίχως αυτά

ρούπι

το μέσα δεν θα κάνει.

Είπαμε.

το καινούριο βαρυτικό πεδίο

έφτιαξες

και τα κατάφερες ωραιότατα!

μια φορά κι έναν καιρό...

 

ήταν μια ιστορία

δυστύχημα

στην εθνική οδό 

να πατήσω τέρμα το γκάζι 

να σε προλάβω 

να σε δω να βγαίνεις στην πρώτη έξοδο

δεν σε πρόλαβα

The waiting room/ Waiting for Christmas

This time of year when it gets cold

I can't remember how it felt

To know you were the one to hold

Just to know you made sense

This time of year

Now I'm old

I know you were the one I told

"Life could never be this fun"

All the signs said you're the one

So this is Christmas

How pretty the lights are

How lonely the nights are

The loveliest winter

Sweet but, so bitter

I won't have you

No solace in my solitude

Now there's nothing here for you

Not a gift and not a card

Not a kind word from my heart

There's nothing in sharing

No hope in me singing

"Silent night, holy night"

When the nights are so silent

The nights are so silent

Now you've stopped trying

The wish list I'll stop writing

The wish won't come true

I won't have you

Deep time

"Ο Φόβος, Κύριε, είναι ένας δρόμος κλειστός για τον έρωτα. Ένα τραχύ μονοπάτι γεμάτο από φιδοφωλιές και βρόμικα χορτάρια. Στο τέρμα του φαντάζει απρόσιτο το χλοερό αλωνάκι της αγάπης. Μα μόνο έτσι πολεμάς γι' αυτό που νιώθεις: περπατώντας αυτόν τον δρόμο, ματώνοντας τα πόδια στα χαλίκια του, παραμερίζοντας με τους αγκώνες τα σαρκοβόρα αναρριχητικά που γλείφουν κιόλας λαίμαργα το δέρμα σου, κοιτώντας πάντοτε μπροστά, κοιτώντας μέσα σου, εκεί όπου παφλάζει η επιθυμία που σε οδηγεί, που ο πόθος ξεδιπλώνει το βαθύ του ουρανό, εκεί που η καρδιά χτυπάει μόνη της και μια φωτιά ανάβει μεσοπέλαγα. Ερωτεύομαι θα πει Πηγαίνω. Προχωρώ. Διασχίζω και Διασχίζομαι. Και Ξεμακραίνω. Για ν' αγγίξω κάποτε τον πάμφωτο προορισμό που αξιώθηκα. Θα πει Φτάνω. Ξυπόλυτη, λουσμένη στον ιδρώτα, κατάκοπη, γδαρμένη, δίχως νύχια, δίχως δόντια, με βλέφαρα καμένα, πρησμένα γόνατα, με χέρια τρυπημένα και τη φωνή τριμμένη πάνω στις συλλαβές του σ' αγαπώ -έστω κι έτσι, μόνο έτσι Φτάνω. Γιατί ο έρωτας, Κύριε, άλλο δεν είναι από μια δυνατότητα. Ένα Μπορώ. Να γνωρίζω και να αγνοώ μαζί. Να εγκληματώ και να 'μαι η μόνη αθώα. Να παραλύω μπροστά στην πιθανότητα της αποκάλυψης, κι αυτός ο φόβος, Κύριε, να με δυναμώνει. Μόνο οι γενναίοι αγαπούν -να το θυμάστε. Οι άλλοι απλώς ξεγελούν τα όνειρα. Εγώ ήμουνα στους πρώτους"

Άκης Δήμου, Και Ιουλιέτα

   

η συνεισφορά μου*

*σπάσε τη λάμπα

ή κλείσε τα φώτα

τα μάτια έστω

και ακολούθησε αυτό που σε πάει

στο διασκευάζω, αν θες

When the sun shines, we’ll shine together

Told you I´ll be here forever

Said I´ll always be a friend

Took an oath I´ma stick it out till the end

Now that it´s raining more than ever

Know that we´ll still have each other

You can stand under my umbrella

trashtimes

*παιχνίδι φαντασίας,
στο ίδιο έργο* θεατές.
άραγε,

βλέπουμε το ίδιο...;

χωρίς ήχο. 

φοβάμαι*

So tenderly your story is

nothing more than what you see

or what you've done or will become

standing strong do you belongin your skin; 

just wondering...


Realign all the stars above my head 
warning signs travel far
I drink instead on my own Oh! how I've known
the battle scars and worn out beds

*μην ακους τι λέω

τυχερό μου

αέρας αλλοτινός

να μη μπορείς να κοιμηθείς

μόλις τον ανασάνεις

της μοναξιάς ο κήπος

γύρω απ' τις πολυθρόνες

και το νερό το κρύσταλλο
θα ρέει απ' τις οθόνες

μετα.

μετα
μεταστροφή
μετα το λυκειο
μετα το σχολειο
μεταβολή
με
μετα
μεταμορφωση
με τα

η αλήθεια είναι σαν τον ουρανό.

δεν είναι

και δεν κοστίζει τίποτα

@ Βυρσοδεψείο

info

οι πληροφορίες τρικλοποδιά στη μελαγχολία

το τζάμι μου θαμπό

βροχή

το τζάμι σου σπασμένο

λάθος πληροφορία

λάθος

βροχή

*ReMap 14+info point

solitary man

I've had it to here, being where, love's a small word,

a part time thing, a paper ring.

I know it's been done, having one, girl who loved me,right or wrong, weak or strong.

Don't know that I will, but until, I can find me, the girl who'll stay, 

and won't play, games behind me.

Don't know that I will, but until, love can find me.

I'll be what I am.

μάθημα ιστορίας

κι απ' το παλιό μας το κρασί

δώσ' μου να πιω και πιες κι εσύ

να μείνω αγάπη μου για πάντα στην πικρή στεριά

Νίκος Γκάτσος

συγκατοίκηση

"Θα σε έχω βασίλισσα. Η πριγκιπέσσα που κάθε πρωι θα υπηρετώ.
Θα σε βρίσκω συνέχεια χαμογελαστή.
Ένα φωτεινό χαμόγελο πιστό,
ζεστό,
που εγώ θα προκαλώ.
Θα διαλέγεις εσύ το σπίτι, το μέρος και τα λούσα.
Θα διαλέγεις εσύ τον καφέ και το χρώμα στους τοίχους.
Και κάθε βράδυ εγώ θα σε υπηρετώ. Θα σε ευχαριστώ και μόνο γι' αυτό" είπες,
και συνέχισες να περπατάς....

*ReMap 17+3

ανθρώπων έργα

Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.

Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.

Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό

του νου τη βέργα.

Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει

πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί

...