χτες, όχι αύριο.

Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις πολλά μεγάλα, σημαντικά πράγματα.

Μαθαίνεις να περπατάς, να γελάς, να ζητάς, να δίνεις και να προσφέρεις.

Μεγαλώνοντας συνηθίζεις στην ιδέα πώς όταν ένα βάζο πέσει, θα πέσει προς τα κάτω. 

Μαθαίνεις.

Ή συνηθίζεις;

Μαθαίνεις να συνηθίζεις και

συνηθίζεις να μαθαίνεις.

Μεγαλώνοντας, καταλαβαίνεις πως όλα όσα έχεις καταλάβει και μάθει, δεν θα πάθουν τίποτα, ακόμα κι αν ένα τους κομμάτι γκρεμιστεί. Γιατί, ξέχασα να σας πω, πως μεγαλώνοντας, μαθαίνεις και να χάνεις. Να αποχαιρετάς. Να λησμονείς και να θυμάσαι.

Μεγαλώνοντας, μεγαλώνεις και όλα όσα έμαθες. Μεγαλώνοντας.

Ταξίδι, χωρίς χρόνο

κάποτε για να φτάσεις Αμερική ήθελες βαπόρι και πολύ χρόνο. Ε, και υπομονή.

Μετά, ήθελες λιγότερο χρόνο αλλά και περισσότερο! Λιγότερο για να φτάσεις, περισσότερο γιατί δεν έβρισκες χρόνο για να πας.

Μετά, σήμερα δηλαδή, δεν θες και πολύ χρόνο. Μπορείς αύριο να είσαι εκεί. Αλλά έχεις τον χρόνο...;

...κι εκεί που νομίζεις πως δεν έχεις άλλο χρόνο, κι εκεί που πελαγώνεις γιατί τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν, ο θείος Διαδίκτυος, πάλι σου απλώνει το χέρι. Σε αυτο το post, δε μπορώ να μοιραστώ μαζί σου το μέρος που πήγα. Γιατί θα είναι άλλο και διαφορετικό απο αυτό που θα πας εσύ. Γιατί το κάθε κλικ, είναι και ένα διαφορετικό ταξίδι...

Enjoy!