Ένα αεράκι φύσηξε. Ένα παγωμένο ρεύμα μου πήρε τις σκέψεις και τις σκόρπησε στο δρόμο. Δεν τις αναζήτησα, ίσα ίσα που ανακουφίστηκα κιόλας... Με τον αέρα τα έβαλα. Που είναι τόσο ελεύθερος. Που πάει όπου θέλει... Ταξιδεύει και γίνεται πότε θύελλα, πότε αεράκι δροσερό, πότε ανεμοστρόβιλος, πότε άνεμος. Και κάνει ο,τι θέλει.
Κι εμείς, με μαθηματικά μοντέλα προσπαθούμε να τον καλουπώσουμε. Να τον μεταφράσουμε και να τον εξηγήσουμε. Μοντελοποίηση. Μπορεί καμιά φορά να τον πούμε μποφόρ. Μπορεί.
Μισό λεπτό όμως.
Ένα αεράκι σκορπάει σκέψεις και τις πάει εκεί που τους πρέπει. Ξέρει αυτό. Γι'αυτο, αντι να το εξηγούμε, θαρρώ καλύτερα να το αποζητούμε. Είναι ικανό για σπουδαία πράγματα!
Κι οι σκέψεις θα κάνουν τον κύκλο τους, θα γυρίσουν αν το θέλουν. Μικρά χελιδόνια που παίζουν με τον άνεμο, αυτό είναι.
Μην το εξηγήσεις κι αυτό, αστο...
Απλά την επόμενη φορά που ένα αεράκι θα σου πάρει το μαντήλι, άσε το μαντήλι και παίξε με τον άνεμο. Γέλα με τον ήχο. Χόρεψε με τις σκιές μου δημιουργεί. Και άσε τους κωδικούς, τα μποφόρ και τα μοντέλα!
εδώ, μιλάμε για τέχνη... και τα τείχη ανάμεσα στην τέχνη και στα μαθηματικά, υπάρχουν μόνο στο μυαλό μας.
για περισσότερη τέχνη με τον άνεμο, ρίξε μια ματιά στο επίσημο site του Theo Jansen.
