Όταν η μαγειρική γίνεται πάθος

Photograph by Lis Parsons

Πέτυχα μια μέρα γιορτινή χριστουγεννιάτικη στον ΣΚΑΙ μια τύπισσα τρομερή. Η εκπομπή της αφορούσε στη μαγειρική, αλλά δεν είχε καμία σχέση με ο,τι είχα δει μέχρι τότε. Καμία σχέση, πραγματικά. Ήταν πρωτίστως η Niggela που έκανε τη διαφορά! Μια γυναίκα πληθωρική, καμία σχέση με τις αδιάφορες -πολλές φορές- Αγγλίδες. Σα να πήρες μια μεσογειακή γυναίκα και τη πέταξες στο Λονδίνο μέσα. Και βγήκε η Niggela.

Η χριστουγεννιάτικη εκπομπή της που πέτυχα δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτά που βλέπουμε συνήθως. Τα βαρετά. Όχι. Έμοιαζε κάπως σα μια φίλη που πήγες σπίτι της και δοκίμασες το φαγητό της που σου άρεσε και απλά τη ρώτησες πώς έφτιαξες τη μους σοκολάτα. Η φίλη σου λοιπόν, σε αυτή τη περίπτωση, δεν θα σου έλεγε ποτέ "έβαλα 289γραμμ. κουβερτούρα με 69% κακάο σε θερμοκρασία 50 βαθμων κτλ....". Θα στο έλεγε; Όχι. Θα σου έλεγε "α, δεν είναι τίποτα, βάζεις τη κουβερτούρα και μετά προσθέτεις λίγο γάλα". Σωστά;

Ε, αυτό κάνει και η Niggela. Ανοίγει το σπίτι της και παρεπιπτόντως σου λέει και μια συνταγή.

Αξίζουν πολύ τα βίντεό της. Είναι ιδιαιτέρως καλόγουστα.

Τέλος το πρόμο. Δες http://www.nigella.com/
Και ένα video για να πειστείς http://video.google.com/videoplay?docid=-2657327655192531701#

Public view

Βρέθηκα τις γιορτινές μέρες στο Σύνταγμά μας και δίψασα. Δηλαδή δε δίψασα. Καφέ ήθελα. Και λίγο να ανοίξει το μάτι μου γιατί με τόσο κόσμο λίγο "μαζεύτηκα".

Public Συντάγματος λοιπόν. Όχι το κάτω. Όχι. Το πάνω. Αυτό με τον ήλιο, και τη θέα. Αυτό με τους φιλικούς Mac που σε περιμένουν για γρήγορο σερφάρισμα. Ωραίος καπουτσίνο και φιλική ατμόσφαιρα. Αν με βγάλει ο δρόμος απο κεί, θα ανέβω για ένα καφέ, άλλη μια φορά.....

Nine

Περιμένω πολύ να βγει η ταινία-μιούζικαλ...

Θα ΄ναι καλή, είμαι σίγουρη. Και χρειαζόμαστε μωρέ παιδάκι μου τέτοιες ταινίες... Να ζήσουμε λίγο το παραμύθι. Να νιώσουμε το κάτι της αστερόσκονης...

Κλιπάκι δεν θα δεις στο ταπεινό μου blog αφου κάτι παίζει με τα πνευματικά δικαιώματα στην Ελλαδίτσα μας.... Βρήκα ωστόσο ωραίες φωτογραφίες.

Μια χαρά όλες μαζί, το φως όλο στη Νικόλ πέφτει και σκέφτομαι: ήταν ψιλά γράμματα στο συμβόλαιο;

Πολύ σέξι μας βγήκε τούτη δω! πά μαλ.....

Ε, καλά τώρα... Τρελαίνομαι γι' αυτή τη στιγμή. Είμαι και φαν της Marion Cotillard (http://www.imdb.com/name/nm0182839/). Ακόμα θυμάμαι σα και χτες το La vie en rose (http://www.youtube.com/watch?v=uzEJ7NV_g98). Τέσπα. Τα κορίτσια φωτογραφήθηκαν και για τη Vogue παρακαλώ!

7j

Πήγα ξανά στο αγαπημένο 7j (jokers) και ήταν σα να ήταν η πρώτη φορά. Δε ξέρω γιατί. Νέα πρόσωπα, νέες μουσικές. Ομολόγώ πως προτιμώ τις Τετάρτες ή τις Κυριακές που παίζει μουσική ο Eddie (καλα το γράφω άραγε?) αλλά και χτες Πέμπτη, καλά ήταν. Κόσμος πολύς, κόσμος καλός, κόσμος του κέντρου-και όχι μόνο... Περνάς καλά πάντα σ'αυτό το μαγαζί. Δε ξέρω γιατί, δε μπορώ να το εξηγήσω. Αυτή τη φορά όμως, με πείραξε το κρασί. Και όχι μόνο εμένα. Και τη παρέα μου.... Δε με πτοεί όμως. Τα λέμε ξανά τις Τετάρτες 7j...!

info: 7jokers, Βουλής 7, Σύνταγμα, τηλ.: 210 32 19225

Φύλακας αρχηγός

Μερικά πράγματα

πρέπει να μάθεις να τ'αρπάζεις μόνος σου.

Να γίνεσαι εσύ ο χορηγός σου

εσύ ο αρχηγός σου

ο φύλακας ο άγγελός σου...

Αλλόκοτος ρομαντισμός

Ήθελα πάλι λίγο έτσι να μπω σ' ένα παραμύθι και θυμήθηκα το παρακάτω clip:

Αχ και να ήμουν εκει;!

Μετά, σκέφτηκα ποιος να το 'χει σκηνοθετήσει αυτό; Να δω, να ψάξω! Και χάρηκα που βρήκα τη πηγή. Είναι η Alma Har'el  (http://www.almaharel.com/) και είναι καλή. Μπες και δες. Έχει ετοιμάσει κι άλλα για τους Beirut (http://www.beirutband.com/) και όλα έχουν κάτι... Τουλάχιστον μια συνέπεια σε έναν αλλόκοτο, σύγχρονο ρομαντισμό θα έλεγα. Έτσι το βλέπω.

must be!

merry christmas

γκρι στιγμές

Change your heart

...look around you/ Change your heart/ It will astound you

κάποια στιγμή θα μάθω. Θα μάθεις. Δεν υπάρχει νωρίς και αργά. Υπάρχει μόνο τώρα. Θα είναι τώρα, όταν πρέπει. Το ξέρω, μα βιάζομαι...

Dust in the wind

Όλα θα τα πάρει ο άνεμος....

Kerity

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γρί απο αυτά που λέει. Μου αρκεί όμως που είναι γαλλικά, που είναι ρομαντικό, που φαίνεται σούπερ, που ακούγεται και το "σοκολά", που έχει ωραίο όνομα και χρώματα! Αν ξέρει κανείς το μέλλον της ταινίας πολύ θα ήθελα να το μάθω. Θα παιχτεί Ελλάδα? Θα έρθει? Πότε? ε?

Αν σου άρεσε το trailer, μπες και ρίξε αναλυτική ματιά:  http://www.kerity-lefilm.com  (θα τρελλαθείς!)

όμορφο, σωστά;

μα έχει κι άλλο ωραίο trailer...

Έχει κι άλλα, απλά είμαι συνετή και εγκρατής :)

εκδρομούλα στο διαδίκτυο

 
   Ψαχούλευα στο διαδίκτυο και έπεσα πάνω στο site  της Χάρις Αλεξίου (http://www.alexiou.gr). Αφού έμεινα εκει για αρκετή ώρα,διαπίστωσα το πόσο όμορφο και πρακτικό ήταν αυτό το site... Δε με κούρασε, λιτό και απέριττο. Απο αυτό συνέχισα στην εταιρία που το κατασκεύασε και δεν είναι άλλη απο τη Fabulous! (http://www.fabulous.gr/mainGR.htm).
   Ψαχούλεψα κι εκεί, εύκολα, γρήγορα και ευχάριστα. Έχουν κάνει πολλές δουλειές, και όλες είναι δροσερές και όμορφες. Πελάτες τραγουδιστές απο Τσαλιγοπούλου μέχρι και Βανδή και απο Δάντη μέχρι Σαββόπουλο! Έχουν κάνει και τον ιστότοπο του ΑΖΑΝΙΑ (http://www.azanias.gr) που δεν είναι τίποτα άλλο απο έναν μαγευτικό ξενώνα λίγο έξω απο τα Καλάβρυτα.
   Και ναι, κάνω διαφήμιση! Στο μεν ατελιέ της Fabulous γιατι μου άρεσε η δουλειά τους, στο δε ΑΖΑΝΙΑ γιατί έχω πάει και ξέρω από καλή διαμονή....

Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι

...και δε το λέω εγώ, η Χάρις Αλεξίου το λέει. Δε ξέρω αν έχει δίκιο. Μπορεί και να έχει. Αλλά να, εχω γνωρίσει ανθρώπους κλειστούς σα τα καρύδια (υπάρχει αυτή η παρομοίωση? γιατι εγω ποτέ δε κατάφερα να ανοιξω εύκολα καρύδι). Έχω γνωρίσει ανθρώπους που είναι αλλεργικοί σε κάθε είδους αγάπη. Σε κάθε εκδήλωση ενδιαφέροντος. Και αυτή η άρνηση, δεν είναι προσανατολισμένη. Πιάνει μια εμβέλεια που σε τρομάζει. Και σε διώχνει...

Η αγάπη θα σε βρει όπου και να'σαι. Ας πιστέψω τη Χαρούλα που είναι και πιο πολλά χρόνια στο κουρμπέτι. Το cd μου άρεσε σα συσκευασία. Δλδ εννοώ πάντα μ'αρεσει το εικαστικό της Χαρούλας αφου το βρίσκω ισσοροπημένο και όμορφο. Λίγο απο κάτι... Τα τραγούδια...οκ. Είμαι φαν (οχι ανεμιστήρας, οπαδός ντε!) της Χαρούλας απο το πρώτο μου έρωτα. Τη παρακολουθώ απο κοντά. Και αυτό το cd δε το έχω αγαπήσει ακόμα. Θέλω να πιστεύω οτι αυτός δεν είναι δείκτης γήρατος για μένα. Οτι πάγωσε ο έρωτας. Πάγωσε η αγάπη.

Αλλά και πάλι, αν δεν είναι δικό μου ψεγάδι, είναι της Χαρούλας;

Αγάπησα όμως, το 1ο τραγούδι (ο άνθρωπός μου) και το 6ο (μεγάλωσα). Και δίνω κι άλλο χρόνο να βρω κι άλλα αγαπημένα...

Είναι πάντως αξιοθαύμαστο πώς τα καταφέρνει και τα πετυχαίνει όλα. Το 1ο θυμίζει ένα τάνγκο ξεχασμένο και πειραγμένο συνάμα, και το 6ο θα έλεγε κανείς οτι της το έγραψαν οι Going Through... Αφουγκράζεται και εκφράζεται επίκαιρα. Κι αυτό αξίζει  μεγάλο μπραβο!

The lovely bones

Δεν έχει κάτι αυτό το trailer?

Περιμένω πώς και πώς να βγει στις αίθουσες!

Μια scala όλα τα λεφτά

Λοιπόν διάλεξα τυχαία να σβήσω κεράκια σε αυτό το wine bar και δε το μετάνιωσα καθόλου. Η παρέα μου συμφωνεί με αυτό, και σίγουρα ήταν το κρασί (Μελισσόπετρα κάτι...) αλλά και το καλό φαγητό. Για τη μουσική δε μπορώ να πω τίποτα αφού καθήσαμε έξω. Με το έξω είχαμε ένα μικρό έως μεγάλο θέμα, αφου η σόμπα έκανε κόλπα και το προσωπικό μας ξέχασε λίγο... Σίγουρα θα ξαναπάω (εφοσον κλεισω βδομάδα πριν) να ξαναδοκιμάσω το τυρι με τη μαρμελαδα λεμονι, τα μανιταρια και το κρασί... Σίγουρα!

info: Scala Vinoteca, Σίνα 50 & Αναγνωστοπούλου, Κολωνάκι, τηλ.: 210-36 10 041

Youth Festival

Youth Festival
στο Γκάζι
23 Σεπτεμβρίου 2009

Πήγα κι εγώ να δω το έκθεμα μιας φίλης.
Πήγα όσο ακόμα είμαι στη κατηγορία youth. Αλλά δε γύρισα σπίτι έτσι. Γύρισα κουρασμένη και απογοητευμένη. Κουρασμένη γιατί περπάτησα παραπάνω απ'όσο είχα υπολογίσει προκειμένου να βρω καποιον να έχει ένα πρόγραμμα ώστε να μπορέσω να παρακολουθήσω κάποιο δρώμενο. Απογοητευμένη γενικώς απο την οργάνωση και ίσως και απο το περιεχόμενο. Με εξαιρέσεις βέβαια! Αργότερα έμαθα απο τη φίλη πως οι χορηγοί ποτέ δε μάθαμε ποιους χορήγησαν, αφού η φίλη μου, το 90% των χρημάτων που απαιτήθηκαν για να "στηθει" το έργο της, το έβαλε απο την τσέπη της.
Όπως δλδ θα έκανε οποιοσδήποτε youth προκειμένου να παρουσιάσει τον εαυτό οτυ στο κοινό. Αν δεν έχει ο youth να το κάνει, ποιος έχει?
Επιπλέον, γεννήθηκε και μια απορία... Το φεστιβάλ απευθυνοταν σε youth κόσμο και όχι μόνο, σωστά? Σωστά! τα 10$ όμως για την είσοδο μόνο σε τέτοιο κοινό δεν απευθυνόταν! Δε πιστεύω πως ο μέσος Έλληνας φοιτητής που έχει έρθει απο την επαρχία έχει την πολυτελεια να δώσει τα ευρω αυτα...
Είμαι άδικη? Ναι... Με προβλημάτισε το φεστιβάλ, δε λέω. Απλά όχι στο τομέα που σκόπευε...
Κρίμα.

+ο χώρος παραμένει ως κίνητρο
++κάποια "έργα" πραγματικά ηταν καλές προσπάθειες (η γωνία με τις φωτό όλων μας ως κλόουν, ο ημιόροφος και οι πίνακες της μεγάλης αίθουσας)

-ο χώρος δεν αξιοποιήθηκε-ήθελε λίγo σημάζεμα για να "δείξει"
--η αγενής ταμείας στη κεντρική είσοδο
---η έλλειψη φρεσκάδα -σε πρόσωπα, έργα, στήσιμο

Σπείρα Σπείρα

Πήγα, είδα:
τη Σπείρα Σπείρα
Festi valium 09- σας λείπει τίποτα;
Δευτέρα 24 Αυγούστου
στο Αμφιθέατρο κάστρου Καλαμάτας

Λοιπόν, τη Σπείρα-Σπείρα την είχα ξαναδεί πριν κάτι χρόνια, στο φυσικό της χώρο. "Μπιμπερό" ήταν ο τίτλος και μπορώ να πω, πως είχα τρελλαθεί!
Μου άρεσε αυτή η σπιρτάδα, μου άρεσε που πάλευα να κατατάξω κάπου αυτο που έβλεπα και που ποτε δεν το καταφερα-και γιατι να το κανω άλλωστε? Σε κάθε περίπτωση ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου αυτο που τελικά είχα δει. Τους λάτρεψα όλους!
Είδα το λοιπόν ξανά τη Σπείρα Σπείρα στο κάστρο της Καλαμάτας. Δεν ξέρω. Σε καμία περίπτωση δεν είχε τη δυναμική των προηγούμενων ετών. Δυστυχώς. Θέλω να πιστεύω οτι αυτη χανεται λόγω χώρου και αναπόφευκτης κούρασης των παιδιών που οργώνουν την Ελλάδα.
Άλλο να ακούς το "αυτη η νύχτα μένει" σε ενα κλειστό δωμάτιο, και άλλο σε ενα υπαίθριο θέατρο. Οκ.
Όμως ένιωσα πως και η δομή, ήταν λιγότερο παρούσα και δουλεμένη. Σχεδόν ανύπαρκτη. Ήταν μέρος ενός σχεδίου; δεν ξερω.... Κι αν δεν το "έπιασα" φταίω εγω?
Παρακολουθούσα την παράσταση και δεν αφέθηκα ρε παιδί μου όπως παλιότερα. Εντάξει, μεγαλώνω κι εγώ, αλλά και η παράσταση, έχασε..... Δε συγκινήθηκα, δε καρδιοχτύπησα, και το λαχταρούσα τόσο...!
Και δεν είναι οτι τα ήθελα αυτά να τα ζήσω και δεν, είναι που μπορούσαν τα παιδιά και δεν.
Όπως και να έχει, εγω την ομάδα αυτη θα την ξαναδω. Απλά στο θεατράκι της. Απλά και ωραία. Θα τραγουδήσουμε μαζί τα πιο ωραία λαικά και όχι μόνο και θα φύγω τρελλαμένη....

+ο Κραουνάκης ρε παιδί μου είναι μια παράσταση από μόνος του! Υπέροχος!
++ η ομάδα είναι τόσο δεμένη
+++ η κοπέλα με το κλαρινέτο και τη φωνή σαν της Σωτηρίας Λεονάρδου

- η απούσα δομή. τελικά ήταν συναυλία με σκετσάκια ή παράσταση με τραγούδια;
-- η βιασμένη τοποθέτηση για τη σεξουαλικότητα (να νιώσω άσχημα αν δεν είμαι gay?)
---δε βρίσκω κάτι άλλο

Issiz Adam

Πάντα μόνος.
Δε γινόταν να μην είναι σε αυτό το blog αυτή η ταινία.
Δεν έχω λόγια.
Είναι Αύγουστος και είναι η τρίτη φορά που τη βλέπω...
Και δεν θα είναι η τελευταία!

...είναι γιατί τα μάτια μιλάνε και λένε μερικές φορές αυτά που ο χρόνος δεν επέτρεψε.
και παγώνει (ο χρόνος).
και σε αφήνει ακόμα πιο μόνο μετά (εσένα)...